A. Yağmur TUNALI

AYTu1

A. Yağmur TUNALI

Yağmur Tunalı,1955 yılında, Kayseri Yahyalı’da doğdu. Orta öğrenimini, Niğde, Kayseri ve Samsun’da; Erzurum Atatürk Üniversitesi’nde başladığı yüksek öğrenimini, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Fransız Filolojisi’nde tamamladı.

Yazı ve sanat hayatına şiirle başladı. Şiirin yanında,deneme, tenkid,tanıtma ve mensur şiirler yayınladı.Yazdıkları, Türk Edebiyatı,Hisar,Töre,Divan,Türk Dili, Doğuş, Milli Kültür,Milli Eğitim ve kültür, Ülkü Pınarı, Erguvan,Sözcü, Hamle ve benzeri pek çok dergi ile Tercüman başta olmak üzere çeşitli gazetelerde yayınlandı. Bu yazıları, ciltler dolduracak hacimdedir.

1985’e kadar pek çok derginin kurucuları ve yayınlayıcıları arasında yer aldı.

Başbakanlık bağlı kuruluşlarında basın müşaviri ve yayıncı olarak çalıştı. Kültür Bakanlığı Danışma Kurulları’nda görev aldı.

12 Eylül öncesinde,bir grup arkadaşıyla profesyonel anlayışta bir tiyatroyu kurup üç yıl yönettiler.

Yağmur Tunalı,1986 yılında TRT’ye intisab etmesinden itibaren, daha çok radyo ve televizyon için yazdı. Metin Yazarı, Senarist, Sunucu, Yapımcı ve Yönetmen olarak 3000’den fazla programa imza attı.

AYTu2

İki kadim dost: İskender Öksüz, Yağmur Tunalı.


Kitapları

Bittiği Yerde Başlar

Bilge Kitap Sanat, 2015

Kavga Günleri

Bittiği Yerde Başlar, 2014

Melal Günleri

Elips, 2011

AYTu3

Şiirlerinden Örnekler

Melal Burcu

Ruhumda vakitsiz açtın çiçek, 
Akşam öksüz, gece çılgın.. ne desem? 
Günler bana matem, aylar Muharrem; 
Yarıyor göğsümü çılgın bir elem, 
Patlıyor içimde sayısız fişek! 

Feryada kurulu zemberek: 
Çığlığa sarılmış gibidir Annem! 

Bir dehlize varmış yollarım, gerçek: 
Türkülerde gurbet, şarkılarda gam; 
Akşam var ömürde hudutsuz akşam; 
Uçar gider ufuklara bir meram, 
Ağlar başucumda bir kanlı melek! 

Gönlüm Kerbela’ya benzese gerek: 
Her yönden esiyor boğucu bir sam! 

Bir ölüm bilirim sevdalara denk: 
Hem Azrail ağlar, hem güller ağlar! 
Yalnızlık dolusu yükselir duvar; 
Bu kurak iklimde kol gezer esrar, 
Hududsuz çöl gibi kavrulur yürek! 

Kimseler duymasın, bilmesinler tek: 
Bende kainata yeter hüzün var! 

Zamanla aram yok, kırılmışım pek! 
Kalmış bir kenarda sevgim, hasretim; 
Dilimde mısralar ne kadar yetim: 
Başka türlü olamazdı cinnetim! 
Ne kuğu var, ne göl, ne de bir ahenk; 

Suz-i dil faslını geçiyor felek: 
Başlıyor ey hüzün sana hicret’im!


Şimdi Bir Ney Ahengi 

Şu Yemyeşil vadi şeceresinde ağlar 
Nasıl bir hasretler her keresinde ağlar 

Ağlamak düşer mi biz var iken vadiye 
Ki bizim bahtımız gör neresinde ağlar 

İdraki dirilten yüce bir sesten uzak 
Ruhumuz “üç gün”ün cenderesinde ağlar 

Güllerin mevsimi kararmış ufka esir 
Yar böyle perişan penceresinde ağlar 

Feryadımız arşı delecekmiş bilen kim 
Dil vermez gönlümüz hançeresinde ağlar 

Sevgili canların yüreği kan sızdırır 
Ancak seven bilir “dil yaresi”nde ağlar 

Bir neyzen inceden hatırlatır gerçeği 
Yanmış nefesimiz baş paresinde ağlar 

Ve öper toprağı her damlası Yağmur’un 
Hem sevda derdinde hem çaresinde ağlar

AYTu4

Yazar
Kırmızılar

Bu websitesinde farkı kaynaklardan derlenen içerikler yayınlanmakta olup tüm hakları sahiplerinindir. Sitedeki içerikler atıf gösterilerek kaynak olarak kullanlabilir. Yazıların yasal sorumluluğu yazara aittir. Tüm Hakları Saklıdır. Kırmızlar® 2010 - 2024

medyagen