Karanlığa Doğan Hüzün

Yarılınca uyku, derinleşir merhamet
Aydınlığın neşesi saklanır rüyalara
Geceye bırakamadığım gözyaşı ve çare
Masum çocukluktan gençliğe ilk adım,
Ve onulmaz yalnızlık
Sabaha korkak uyanışların ürkek adımları
Sıcak yüz yoksun etraf soğukluğu
Yüksek sesli hayallerin şefkat çokluğu 
Çıtırtıdan doğan boşluk ve çınlamalar kulakta
Dayanılmaz korkusu çocuk yalnızlığın,
Çocuk evet bu çağda büyük doğdu.
Sokaktan, anneden, babadan geçimle ayrı                           
Bir geçim düzeni var geçinilmeyen 
Rengi ne olursa olsun 
Bu devir çocukların zihninde yara
Çocukluğu geri vermeyen düzen 
Eksik ve yara
Eksik ve kara
Murada erdirmez sürüsünü  bu akıntı
Yüzünü güldürmez pörsümüş umutların 
Kurnaz ve aç iklimlerin merhametsiz doymazlarını doyurmak
Kaç çocuğun kalbinde mezar
Bu kaos dinmeden
Dinmeden bu korkunç hırs
Çehresi çaresiz anne babaların
Çark dişlisi gibi 
Sürünmesi bu düzenin zeminine
Süründükçe aşınan bağ
Yüzyılın  unutturduğu merhamet 
Kaç çocuk kalbi gömdürdü toprağa
Dikiş tutmayan gönlümüz
Tatmin olmayan nefis
Biraz çocukluğumuz.
Ay yüzlü gençler yetiştirtmeyen düzen
Astar suratlı ve solgun gençleri sunuyor çağa
Daha kaç çocuk düşecek bu zalim ağa ?