Mehmet DEMİRCİ
Geçen haftayı kitap okumaya ayırdım. Elimdeki kitaplardan biri A. Yağmur Tunalı imzalı ve “Gittiler” adını taşıyor. Yazarın işlek ve hisli bir kalemi var. Kitapta Tunalı’nın, tanıdıklarının vefatı üzerine yazılmış bilgilendirici ve duygulandırıcı yazılar yer alıyor. Başlıklardan birkaçı şöyle: Tarık Buğra, Necip Fazıl, Samiha Ayverdi, Cemil Meriç, Arif Nihad Asya, Halide Nusret Zorlutuna, Tahsin Banguoğlu, Tahir Karagöz, Müjgan Cumbur, Cinuçen Tanrıkorur, Erol Güngör, Turan Yazgan, Cengiz Aytmatov, Cengiz Dağcı, Rauf Denktaş, Yılmaz Öztuna.
Tunalı’nın babası 1992’de vefat etmiş, yüksek karakterli bir Anadolu insanı. Gani gönüllü, cömert birisi. Yazar babasının vefatı üzerine memleketi Yahyalı’ya gider. İşte yaşadıklarından biri:
CÖMERTLİK
Taziyeye gelenlerden (babamın cömertliğiyle ilgili) birçok şahitlikler dinledik. Biri bana en fazla dokunanıydı. Galibaüçüncü gündü. Sakallı, yaşlıca bir zat geldi. Ağlıyordu. Diz çöktü.
Kur’an okuyacaktı. Hıçkırdı, başlayamadı. Nihayet sesi titreye titreye kısa bir bölüm okudu. Ve yüzümüze bakıp tekrar hıçkırarak sordu: ‘Siz çocukları mısınız?’ ‘Evet’ dedik. ‘Oğlum’ dedi ‘Siz beni tanımazsınız …. köydenim.
Babanız da pek tanımazdı.
Çarşıda, bir gün mahzun mahzun kurbanlıklara bakıyordum.
Babanız, durumu anladı. Beni kolumdan tutup, malların yanına getirdi. ‘Al götür birini. Ne zaman istersen parasınıgetirirsin’ dedi. Ben şaşırıp bekledim. ‘Aman kurbansız kalma… Götür, kes, ye, yedir’ diye ısrar etti. Dediğini yaptım. Şimdi size … lira borcum var” dedi.
Göğsümde bir genişleme hissettim.
Bu tanımadığımız adam bize ne büyük bir iyilik ettiğinin farkında değildi: ‘Amca’ dedim ‘Ye demiş ya babam. Yemişsin, afiyet olsun. Bir malın ne hükmü var, sen bana bir dünya bağışladın’ dedim. Sakalını titrete titrete ağlayan zat, ‘Babanızın yaptığını, baba yapmaz, oğul yapmaz… O benim de babamdı’ dedi. Dediğini tekrarlaya tekrarlaya, ağlaya ağlaya evden ayrıldı.”
TEVAZU
İlhan Ayverdi (1926-2009) ömrünün son 34 yılını Misalli Büyük Türkçe Sözlük’ü hazırlamak için harcadı. Bu uğurda yoğun ve titiz çalışması sebebiyle hastalandı fakat insanüstü bir sabır ve gayretle bu sözlüğü tamamladı.
Aşağıdaki satırlarda Yağmur Tunalı bu işin finalini anlatır:
“2005 yılıydı. Lügat bitmişti ve Topkapı Sarayı’nda bir tanıtım toplantısı düzenlenmişti. İlhan Hanım o toplantıya sağlığı elvermediği için katılamamıştı.
Yanında bulunanlar, ‘Eser pek beğenildi.
Gitsem belki bir benlik duygusu gelecekti. Rabbim bunu bana yaşatmadı’ dediğini naklettiler. İlhan Ayverdi kimdi, nasıl biriydi ve nasıl yaşadı? Sorularına bu bir misal bile en aydınlatıcı cevabı vermez mi?”Yukarıdaki yazı sayın Prof.Dr. Mehmet Demirci’nin http://www.mehmetdemirci.org/insanimizin-yuksek-karakteri/ sayfasından alınmıştır, ayrıca 14 Nisan 2017 tarihinde Yeni Asır gazetesinde yayınlamıştır.
