Talas’ta, gecenin kucağında ben
Yorgunum, bir asır ayakta durmuş
Gibiyim, gözümde uyku tüterken..
Elimde, hülyalar… çiçeği solmuş..

Atmacalar döne döne alçalır
Ümit serçesinde takat ne gezer? 
Uçuşan tüylerden başka ne kalır? 
Çırpmaya, göklere; kanat ne gezer?

Sükut, Erciyes’ten süzülür iner..
Atmacalar kursağında yüreğim
Uzanır göklere, korkuyla siner
Kelepçeye perçinlenmiş bileğim..

Beynimde insafsız bir kanlı hançer
Bir tek saniyeyi boşa vermeden 
Bir iner, bir kalkar günü katleder
Tutuşur yatağım, gece gelmeden…

Ve fakat, ecelle bir gün ansızın
Huzur ‘‘tak! .. tak! ..’’ çalar, kapımı sessiz..
Yalın ayağına bakılmaksızın
Sahralara biri düşer, kimsesiz…

Sahralar… kumları, insan kafası
Bir adım binlerce feryat getirir
‘‘Yalnız Nur-i İman dindirir yası
Nur-ı Muhammedi(s.a.v) , azab bitirir…’’

Talas’ta, gecenin kucağında ben
Yorgunum, bir asır ayakta durmuş
Gibiyim, gözümde uyku tüterken..
Elimde, hülyalar… çiçeği solmuş..

Ahmet Tevfik OZAN