Sonunda vakit-saat geldi, Ozan Arif’de aramızdan ayrıldı.
Bir süredir kanser tedâvisi gören değerli ozanımızın durumu son günlerde ağırlaşmıştı. Dün gece 04.50’de Samsun 19 Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesinde yapılan tüm müdahalelere rağmen kurtarılamadı.
Ozan Arif, 1980 öncesi Türk gençliğinin çok yakından tanıdığı bir insandı. O’nun en iyi bilinen yönünü vurgulamak, kadirşinaslığın gereğidir; “kimsenin adamı” olmadı, en bunaltılı dönemlerinde dahi kimsenin önünde eğilip-bükülmedi, hep “ülküsünün adamı” olarak kalmayı bildi. Bir dilim ekmeğe, tek dal sigaraya muhtaç olduğu günlerde dahi, inandığı değerleri metalaştırmadı, adamlığından tâviz vermedi…
O’na, “zafer türküleri” söylemek pek nasip olmadı; hep hayâllerimizi, düşlerimizi, ızdıraplarımızı, sıkıntılarımızı, öfkelerimizi, kaygılarımızı ve korkularımızı dile getirdi.
O’nu şiir okurken yakından görenler bilir; söylediklerini âdetâ bütün hücreleri ile hissederdi, sanki dile getirdiklerini yaşardı… Nâdiren kalem aldığı coşkulu şiirlerinden birisini okuyorsa eğer, “şimdi kanatlanacak” zannederdiniz. Umûmiyetle kaygı ve ızdıraplarımıza tercüman olurdu ve o zaman da, “her an bir şey olacak, oraya yığılıp kalacak” diye evhamlanır, bu korku ve endişeyle dinlerdiniz O’nu…
Evet, Ülküdaşlarının ve milletinin başına gelen ve gelmesi muhtemel kötülükleri iliklerine kadar hissederdi. Şiirlerini böyle bir duygu yoğunluğu içinde yazar ve söylerdi. Bu ozan duyarlılığı, muhtemeldir ki, aramızdan -günümüz şartlarına göre- erken ayrılmasında başta gelen âmillerden birisidir.
İnanıyoruz ki, günün birinde, târihin seyrini değiştiren o muhteşem neslin destânı yazıldığında, O’nun için müstesnâ bir başlık açılacaktır. Aslında, hülyâlarına, acı ve sevinçlerine tercüman olduğu o kutlu neslin destânını yazmak, belki de en çok O’na yakışırdı. Keşke, yazmış olsaydı…
Yüce Rabbimiz, gani gani rahmet eylesin. Ruhu şâd, mekânı cennet, kabri pür-nûr olsun…
****
Oğlu tarafından yapılan açıklamada, Ozan Arif’in cenâzesinin Cumartesi günü (16 Şubat 2019), Samsun’dan kaldırılacağı bildirildi.
*****
Aha geldim, gidiyorum
Yalan dünya işte senden,
Aha geldim, gidiyorum.
Kalanlara selam benden,
Aha geldim, gidiyorum.
Var mı sana gelip kalan,
Baştan başa murad alan,
Varın yoğun hepsi yalan
Aha geldim, gidiyorum.
Dereyi aş, tepeyi aş,
Sonu yoktur dolaş dolaş,
Günden güne yavaş yavaş,
Aha geldim, gidiyorum.
Yalan dünya sana böyle
Kimler konup göçtü söyle,
Ben de işte aynen öyle
Aha geldim, gidiyorum.
Gülemedim şöyle bir gün,
Senelerim geçti sürgün
Gönül sevdiğine dargın,
Aha geldim, gidiyorum.
Arif der ki: bunca yıl ay
Geldi geçti vay dünya vay!
Yaşamaksa yaşadım say,
Aha geldim, gidiyorum.
