İbrahim BAYKAN

Ölüm ne garip şeymiş be anne.

Bırakıp gittin beni.

Nasıl dayanırım?

Nasıl alışırım? 

Canım annem.

Güzel annem.

Annem..!!

Annesini kaybetmiş birisi olarak şunu peşinen söylemeliyim ki; annelerin değeri yaşarken bilinmiyor. 

Neden mi?

Tek nedeni annelerin bizim gözümüzde hiç ölmeyecekler ve hep yanımızda olacaklarmış gibi olmalarıdır.

Ben annemi uzun yıllar öncesinde kaybettim ama her gün yeni ölmüş gibi aklımdan çıkmaz. Hele bir de anneniz size hem annelik hem de babalık yapmışsa bu acı ve hasret katmerli hissedilecektir.

Bu anneler gününün; yıllardır Bir güne endekslenip anılıyor olmasına hep karşı çıktım. Böylesine değerli bir varlığın Bir güne yapıştırılıp anılması bana pek etik gelmiyor. 

Neden mi?

Annelerini kaybedenlerin bu günde yaşadığı acıların tazelenmesi,

Pek çok kişilerin yaptığı gibi sadece anneler gününde annelerini alıp yedirip, içirip yalnızlığa terk ettikleri evlerine bırakarak bir daha arayıp sormamaları,

Huzur evlerindeki annelerin; O gün gözlerini kapıya dikip gelmeyen evlatlarının acısını hissetmeleri,

Anne babalarının ayrı yaşadığı evlatların bu günün burukluğu,

Nereden bakarsanız bakın annelerin Bir güne sıkıştırılıp anılmasını ve gösterişle geçirilen bu günü ben şahsen samimi bulmuyorum. Samimi olan; her gününü anneler günü ilgisi ve sevgisiyle geçirir.

Son olarak rahmetli anneme de bir mesajım var: 

“Eller kadir kıymet bilmiyor annem, kimse senin kadar sevmiyor annem.”