İbrahim BAYKAN

İnsan; hayatında başına nerede ne zaman, ne geleceği bilinmez. Geçirilen bir kaza, doğuştan ve sonradan yakalanılan bir hastalığın sonucu organlardan birinin kaybedilmesi veya fonksiyonunu yitirmesi engelli olma nedenleridir.

Bizler her an engellilerin durumuna düşebileceğimiz düşüncesiyle onlara üzülmek ve acımak yerine; onların hayatlarını kolaylaştıracak koşulları oluşturmalıyız. Sokakta gördüğümüz bir engellinin koluna girerek karşıya geçmesini sağlamak başta insani görevlerimizden olmalıdır. 

Onlara karşı kesinlikle sakat, özürlü ve eksik gibi onur kırıcı sıfatlar kullanmamalıyız. Onlardan bahsederken kesinlikle adlarının önüne engel türlerinin tanımlarını getirmemeliyiz. Tüm bunların yerine engelli terimini kullanmak en uygunu olacaktır. Sakatlar terimini asla kullanmamalıyız.

Aslında onların kimi zaman biz sağlıklı insanların yapmakta zorlandığı işleri inanılmaz bir yetenek ve çabuklukla yaptıklarına tanık olmuşuzdur. Ayak parmaklarıyla harika resimler yaratan anadan doğma ressamlar; kör olduğu halde çalıp söyleyen başarılı müzisyenler görmüyor muyuz? 

Bu örnekler bize;  engellilerin merhamete ihtiyacı olan aciz kimseler olmadığını; sadece desteğe ve ilgiye ihtiyaçları olduğunu göstermektedir. Önemli olan yüreğimizde ruhumuzda yer eden ve bizi esir alan zihnimizdeki engelleri yok edebilmektir.

Onların da ülkemizin kaynaklarından eşit yararlanma hakları vardır. Bugün için sağlıklı olabiliriz; ancak bir saniye sonra engelli olmayacağımızı kim garanti edebilir.

Bakın bunu denemesi bedava; kapatın gözlerinizi beş dakika, evinizin içerisinde bir dolaşın bakalım. Kapatın kulaklarınızı beş dakika bakalım etrafta neler konuşuluyor. Bağlayınız bir elinizi veya ayağınızı giysilerinizi giyip çıkartın.

Burada yerel yönetimlere vicdani bir görev düşmektedir. Bu engelli vatandaşlarımızın sokakta, çarşıda ve pazarda sağlıklı ve emniyetli bir yaşam sürmeleri için gerekli düzenlemeleri yapmalıdır.

Bu vesileyle Bir gün değil her gün hatırlamak dileğiyle onları canı gönülden saygı ile selamlıyorum.