Ayvaz Gökdemir İçin - Nuri GÜRGÜR

Türkiye Ayvaz Gökdemir’den Yeteri Kadar Yararlanabildi Mi?

19 Nisan 2008’de ATO Salonunda toplanan Türk Ocakları Kurultayı’na öğleye doğru ara verildi. Bazı eski dostlarla benim 2.kattaki odamda yemek yiyorduk. Kapı aniden açıldı, Ayvaz Gökdemir sevinçli anlarında yüzünü kaplayan tatlı tebessümüyle parmağını sallayarak siteme başladı “beni bu Kurultay’a getirmediniz de ne oldu? Bakın işte geldim.“

Doğrusu O’nu getirmeye cesaret edememiştik, çünkü ciddi sağlık sorunları vardı. Ama sabahleyin kalkmış, özenle hazırlanmış, eşi Sevgi hanımın endişeli bakışlarını görmezlikten gelerek kızı Hülya’nın arabasıyla öğlene yakın toplantıya gelmişti. Fakat içeriye girmek yerine yemek arasına kadar fuayede oturarak etrafında toplanan Ocak’lı kardeşleriyle sohbet edip hasret gidermişti. Tabii hepimiz gelişine çok sevinmiştik. Toplantının tekrar başlamasına doğru bizler kalktık, O iki arkadaşımızla bir süre daha kalmak istedi. Onlarla konuşurken başı yavaşça yana omuzuna düşüyor, salondaki iki doktor arkadaşımız hemen müdahale etseler de yararı olmadı; fani âlemdeki 66 yıllık misafirliğini tamamlayarak ebedi âleme avdet eylemişti.

O’nunla 1963 yılı başlarında ÜKK‘nde tanışıp hemen dost olmuştuk. Bu sıradan bir dostluk değildi. Ayvaz vefatından birkaç ay önce Türk Yurdu Dergisinde Kerküklü şehidimiz Nejdet Koçak hakkındaki yazısında aramızdaki o dönemdeki ilişkiyi şöyle anlatmıştı: “Hakk dostluğunu hedef alan idealist genç adamlardık. Kendimizi ve birbirimizi eğitip geliştirmek, birbirimize gözcü ve bekçi olmak ve milletimize mükemmel hizmetler sunmak arzusunda idik. Nasipse manevi bir ruh inkılabının öncüleri olmaktı muradımız. Allah rızası için üst üste konulan ellerin üçüncüsü, dördüncüsü, beşincisi…”Allah’ın eli” olacaktır diye inanıyorduk…. Tasavvufu sever tasavvuf kavramlarını da çok kullanırdık. Büyüklerine çok hürmetimiz vardı ancak hiçbir tarikata intisabımız yoktu…..Anlaşılıyor ki bizim tarihteki modelimiz “derviş gaziler”di. Derviş terbiyesi almış hizmet akıncıları olacaktık.”

Ayvaz Gökdemir’e, ailevi ilişkilerinden ötürü “bacanağım“ diye hitap edecek kadar yakın olan Acar Okan O’nu şöyle anlatıyor: “Dostumdu, kardeşimdi, arkadaşımdı, ülküdaşımdı. Milliyetçiliğin, gerçek Müslümanlığın en yüksek temsilini şahsında taşıyordu. Düşmanına karşı bile adildi. İnsan severdi, merhametli idi. Çok kaliteli bir kafa yapısına sahipti. Gerçek Münevver’in en son örneklerindendir. Çok okur, çok düşünür, çok yazar, bu birikiminin sonucu olarak da çok hikmetli konuşurdu. Çok iyi bir maarifçiydi Çok iyi bir idareci, çok iyi bir siyasetçiydi .”

1975’te Öğretmen Okulları Genel Müdürü olduğunda henüz 32 yaşındaydı. Maarifin ve öğretmenlik mesleğinin meselelerini, Eğitim Enstitülerinin durumunu yakından bildiğinden zamanla yarışırcasına çalışmaya başladı, çünkü fazla zamanının olmadığının, siyasi desteğinin bulunmadığının farkındaydı. Enstitülerin başına çoğu kendisi gibi genç, ülkücülerden oluşan idareciler getirdi. Genel Müdürlerinin cesur, kararlı ve başarmakta azimli oluşunu örnek alan okul müdürleri, aynı heyecan ve kararlılıkla işe koyuldular; böylelikle enstitülerin havası yurt çapında hızla değişti, birer milliyetçilik ocağı haline gelerek çevrelerinde etkili olmaya başladılar.

Ama Türk eğitim sisteminde meydana gelen bu tarihi reform sadece muhalefetin ve solcu basının tepkilerinden ibaret kalmadı, iktidarın içerisinde de rahatsızlığa yol açtı. Nitekim 77’de hükümet yeniden kurulduğunda Ali Naili Erdem Bakan olmadı, Ayvaz Gökdemir görevinden alınarak Enstitülerdeki millî canlanış bastırılmaya çalışıldı. Solcular, kozmopolit kesimler Ayvaz Gökdemir’in sürekli aleyhinde oldular: O’nu hırpalamaya, zor durumda ve etkisiz bırakmaya, önünü kesmeye çalıştılar. Gökdemir’in hem mesleki hem de siyasi hayatı sürekli mücadeleyle geçti. Mütevazı bir Anadolu ailesinin mensubuydu. Parası yoktu, imkânları her bakımdan sınırlıydı. Üstelik 1988 yılında sağlık sorunları başlamıştı. Fakat asla pes etmedi, iki defa Bakanlık yaptı, üç defa farklı kentlerden aday yapılsa bile seçilerek Milletvekili oldu. Meclis kürsünden yaptığı gündem dışı konuşmaların hepsi ülkemizin, milletimizin temel meselelerine ışık tutar nitelikte millî mesajlardır.

Can dostumdu, Fikri yapısını, entelektüel niteliklerini, düşünce derinliğini, millî ve manevi / dini değerlere bağlılığını, Türklüğe olan aşkını, yöneticilik kapasitesini, kişisel özelliklerini, cesaretini 46 yıl boyunca çok yakından gördüm. Bütün bu özelliklerine bakarak ve olabildiğince objektif kalmaya çalışarak şu hükme varıyorum: Türkiye Ayvaz Gökdemir ‘den yeterince yararlanamadı, siyasi çevresi, özelikle karar makamlarında olanlar O’nun atak ve cesur çıkışlarından tedirgin oldular, güçlensin istemediler. Daha elem verici olan ömrünün son sekiz yılında sık sık hastaneye yatmak zorunda kalacak kadar fazla sağlık sorunları vardı. Aziz kardeşimi bir kere daha kalbi duygularla muhabbetle, rahmetle, özlemle anıyor, eksikliğini her an hissediyorum. Menzili mübarek, makamı âli, mekânı inşallah cennet olsun, ruhu şad olsun. Nuri Gürgür, 18.04.2024

Nuri GÜRGÜR[i]

O, ana-babamız ayrı, öz kardeşim, gönüldaşımdı. ÜKK’de tanıştığımız 1962 yılından 2008‘de vefatına kadar 46 yıl boyunca aramızdaki muhabbeti ilk günkü kadar coşkuyla sürdürdüğümüz Ayvaz Gökdemir’i ve muhterem eşi Sevgi Gökdemir hanımefendiyi Hakk’a yürümesinin 12.ci yılında ilk defa kabirleri başında anamıyoruz.

Ayvaz Gökdemir kamil anlamda şuurlu bir Türk milliyetçisi, imanlı bir insandı. Türklüğe aşk derecesinde bağlıydı, ülkemize ve milletimize hizmet etmeyi hayatının anlamı sayanlardandı, sözde değil özde milli ve yerli bilge bir kişi, örnek bir ülkücüydü. Ömrü boyunca bulunduğu bütün görevlerde fikriyatının gereğini yapmaya, inandıklarını uygulamaya çalışmıştır.

Bundan dolayı solcular, gayri milli okumuşlarımız O’nu sevmezler, hatta nefret ederler. İki yıl bile sürmeyen Öğretmen Okulları Genel Müdürlüğü döneminde yaptığı icraatın hıncını hep taşımışlardır.

Ali Naili Erdem’in Bakan, rahmetli Ahmet Nihat Akay’ın müsteşar, A. Gökdemir’ in Genel Müdür olduğu o yıllar, Türk maarifinin Atatürk’ten sonra ilk defa Yasa ve yönetmeliklerde belirtilen millici esaslara göre yönetildiği bir dönem olmuştur. Henüz 33 yaşında olan Ayvaz Gökdemir, mesleki bilgisinin çok ileri düzeyde olması, sorunlarla ilgili kafasında hazırlığının bulunmasından dolayı Eğitim Enstitülerinde hiç vakit kaybetmeden köklü düzenlemeler yaptı. Kendisi gibi milli idealleri olan, hizmet heyecanı taşıyan öğretmenleri okulların başına getirdi, onları en güçlü şekilde motive etti, her an arkalarında olduğunu gösterdi. Böylece Diyarbakır, Tunceli ve Artvin gibi radikal sol örgütlerin ve bölücülüğün etkili olduğu yerler de dahil bu okullar, Bakanlığın “millilik” sıfatına uyan eğitimin yapıldığı birer “milli mektep” haline geldiler.

Solcu çevreler bu tarz bir değişime şiddetle karşıydılar. O’nu hayatı boyunca hiç affetmediler, her vesileyle karalamaya çalıştılar.

Ayvaz Gökdemir mütevazı bir ailenin çocuğuydu. Siyasetin parası olmadan, belli çevrelerin desteği bulunmadan yapılamayacağına ilişkin yaygın kanaatin aksine, tırnaklarıyla kazırcasına zor şartlarda üç dönem milletvekilliği ve bir ara Bakanlık yaptı. Türkiye’de tavizsiz kişiliğin ve vatanseverliğin pek de makbul olmamasından dolayı, ön plana çıkması sürekli engellendi. Bu yüzden en verimli olacağı, hizmet vereceği yıllarda hakettiği yerlerden uzak tutuldu. Siyaset dünyamızda geleneksel hale gelen liyakatın, niteliğin, bilginin değil liderlere sadakatın, riyakarca bağlılığın geçerli olmasını yaşayanlardan biri de Ayvaz Gökdemir’dir.

O ömrünü inandığı değerlere uygun tarzda yaşadı. Çok ciddi sağlık sorunları bulunmasına, dostlarının itirazlarına rağmen Türk Ocakları Kurultayı’na gelmesi, bir süre adeta vedalaşırcasına ülküdaşlarıyla sohbet edebilmesi, bu kadim mefkûre ocağında Hakk’a yürümesi tam O’na yaraşır bir veda olmuştur.

Menzili mübarek, makamı ali, mekanı inşaallah cennet olmuştur. Ruhu şad olsun ve el Fatiha.

[i]Türk Ocakları Eski Genel Başkanı, yazar-mütefekkîr, ATO Eski Meclis Başkanı, işadamı.

Ayvaz Gökdemir İçin – Nuri GÜRGÜR