Günaydın güneş.

Günaydın derem.

Günaydın ağaçlarım.

Günaydın köprüm.

Günaydın her sabah beni keyifle ağırlayıp mutluluk veren sallanan sandalyem.

Günaydın fesleğenlerim.

Günaydın orkidelerim.

Günaydın kaktüsüm…

Günaydın her sabah bıkmadan tüm sevgi dolu aydınlığı ile yüzüme gülen, dünyaya ve sevdiklerime bir avuç pencere olan telefonum.

Günaydın her sabah beni aynada en gülen, en sevgi dolu hali ile karşılayan gülen yüzüm.

Günaydın gönlümün sürgünü bedenim. Elim, ayağım, tenim…

Günaydın gözüme, gönlüme aydınlık olan, yüzüme sevgi dolu bir tebessüm bırakan her şey.

Ve günaydın, ‘günaydınım’…

Günaydın yeni günü bana lütfeden Rabbim…

En sevgilim.

Sevgili… Sevgi’li.

Sevgi.

En çok sana günaydın.

Biliyorum ki varsa duyguların bir hükümdarı işte o sensin. Sevgi.

Aldığım ve verdiğim her nefesi, içinde olduğum her anı, içinde taşındığım ve taşıdığım her yaratılmışı kut’lu kılan “SEVGİ”.

Ve içinde sevgi olan ne varsa “SEVGİ’Lİ”.

Sevgili ise şifalı.

Ve sevgiliniz.

İster eşiniz, anneniz babanız, evladınız, dostunuz, arkadaşınız, komşunuz, kediniz, kuşunuz, köpeğiniz, kuzunuz, ineğiniz, çiçeğiniz, kitaplarınız, tasınız, tarağınız, kabınız kacağınız, yatağınız yorganınız… Bastığınız toprak, içtiğiniz su, soluduğunuz hava,  size gülümseyen güneş…

Ve âlem. İçinde olduğunuz ve içinizde olan.

Sevgi’li ise, ” SEVGİLİ” değil de ne?

O zaman günaydın sevgi’ye. 

…

Ve içinde sevgi olan tüm sevgi’lilere..!

Hayatı, aydın kılan tüm sevgililere.

Canan Aslan