Yunus Emre, vatan edinilen Anadolu topraklarından yükselen bütün güzellikleri, acıları, ıstırapları, üzüntüleri, heyecanları ve sesleri Türk halkının diliyle birleştirmiş, ifade etmiş ve Türkçe’ye görülmedik bir ahenk ve ses kazandırmıştır. Bunu yaparken vahdet-i vücut gibi anlaşılması ve algılanması çok zor ve girift konuları bile ifade ederken Türkçe’yi öylesine rahat ve ustaca kullanmıştır ki, o sisli perdeyi aralayıp halkla buluşturmayı başarmıştır.

Ahmet Kartal

16.

Senin mehtabında yıkasam sevgi sözlerini yeniden

Bana ulaşamaz asla hiçbir ürkek bakış ve korkulu masal

Ben öncesinde bilemedim şaşkınlığımın içinde bölündüm

Mahrem bir gizi fısıldadı kulağıma suretimin çığlığı

Ve ruhumun ıstırabını efsunladı Horasanlı erenler

Yokuşları çıkarken ayrıldı bedenimden tutsaklığımdaki tuzak 

Bitirsin hasretleri Yaradan mülküne getirdiğin tebessüm

Ve o Habip söylesin doksan bin Hak kelamını buhranlarıma

Ve eşiğine gelmişken pişmanlığımla

Şimdi cömert bir merhametin mültecisiyim gözlerinde

17.

Hüzünler bozkırda doğar

Karayel yanığıdır çehreler

Gönüller kırılgan ümitler mezarlığıdır

Hâldaş olur yoksulluk cenginde kahırlar

Çıplak bir yalnızlığın yurdudur bozkır

Yoksul bir hıçkırık gelir de bütün ağırlığı ile göğse oturur

Tatlı canı daraltır ve ölüm gün batımı bir zamanı tüketir

Acı iki damla gözyaşıdır yorgun yanaklardan süzülen

Can yalnızlığın tanığı olabilir mi yağmaya verilmişken

Toprak eylesem yüzümü biter mi âh ile zarım

18.

Sessiz bir feryat yücelerden masum bakışlara teselli sunar  

Sonrasında vakti gelmiştir gurbet garipliğinde yola çıkmanın

Anadolu semâsının altında bir akşamüzeri

Kerpiç duvara yaslanıp Allah’a meramını açar yoksul gönül      

Boz toprakta rızkını ararken mahçup sitemiyle haykırır ufka

Kerem yangını sevdaların hasretiniltisidir mağlup hâlleri

Çığlıkları bir yakarış ağlayışıdır sözleri düğümlenmiş

Ve isyansız ıztırap kabüllerinin ince bir sızısıdır

Çilesi gözlerinde yağmur sağanağıdır fırtınasından boşanmış

Feryadın fetheder gurbetin sonbaharında türküleri