Yunus bana buğday gerek demişse, bu insanın önce karnının doyması, yani yaşaması gerektiğinin vurgulanmasıdır, bu dünyanın hakkını vermenin kaçınılmaz olduğudur, çünkü himmetle ulaşılan yüce değerlerin taşıyıcısı biyolojik varlığımızdır. Buğdayı aldıktan sonra da himmeti istemesi buğdaya takılıp kalmadığını, dünyaya bağlanmadığını, maddeyi aşmaya hazır olduğunu gösteriyor.      

Turan Oflazoğlu

19.

Boz toprağın sesidir rüzgâr tozunu kaldırdığında

Önüne katıp götürdüğünde gevenleri

Fakir hanelerde umutsuzluk bir bıçak yarasıdır 

Boran uğultusudur sel gürleyişidir

Türküler anlatır kabuk bağlamayan yaraların acısını

İlhamını alır asırlık bekleyişlerden 

Sarı buğdayın boyun büküşü bu yüzdendir özlemlere

Ve acıların bedelini ödemektir gölgesine sığındığım sabır

Sehpasına ayak vuramayan bir meczubum şimdi

Terk etmesini bilemeyen maksuttan gayrısını

20.

Gönlüm uzanmış yatar şeyhimin eşiğinde bir zaman ötesine

Yanılgılar çıkmazında yön alır ruhum koynumdaki mushaftan

Yaradan kayrası bilirim belleğimdeki özgürlüğün kanat sesini

İşte bu yüzden gönlüm tünek olur binlerce Hira güvercinine

Aslında insan sözdür ve dilinde saklıdır niyeti hasreti ve muradı 

“Kün, fe yekûn” Allah sözüdür evrenin yaratılmasına sebep

Baharı Sakarya vadisinde yeşerir sözün sevgiden yana hep

Bir muştu olup yayılır ve sıcaklığı sarar örselenmiş gönülleri

Canın nimetidir söz ahdine sadık kalırsa iki dünya meselinde

Suyun cömertliğine kardeş olan duygumun taşkınlığıdır sözüm

21.

Sen gelirsin Horasan’dan bir rüzgârın sırtında

Peşin sıra ırmaklar yürür güzergâhına

Kılavuzluk edersin suyun akışına

Sevgiyle bezenirken gönül yaylasının dağları 

Anadolu’nun belleğine girersin hayâllerinle

Yıldızlar ilhamını alır ocağının ışığından

Güneşin şulesinde ışıldar insanlığa verdiğin öğüt

Çınarların kızılyaprağında ak güvercinlerin kanadında

Karacahöyük Suluca’dır ve su kendindendir insanın

Sen Hacı Bektaş’sın, elinden tutarsın kayıp bir çağın