Evet sen aynıydın.
Ben değiştim.
Uyandım, gördüm, bildim, tükendim.
…
Doğru!
İnsanlar değişmez.
Huyu suyu bellidir çoğunun.
Sadece “iyi niyetler, acabalar, olurlar, değişirler, öğrenirler” kalkar gözden. Ya da tahammül biter. Süre dolar. “Hoşgörülü, vurdumduymazlı, büyüklük bende kalsınlı” hâller yerini gerçekliğe bırakır.
Olduğunuz gibi hak edilen gibi davranmaya başlarsınız. “Mesafe iyidir.” dersiniz ve ilişkiler sadece vazifeden ibaret kalır.
…
Bol öğrenmişli, şükürlü, içim rahatlı… iç huzurları nefes nefes şükür olur her tecrübede…
Ve
Hayat devam eder.
Kimse ölmez ölmesine de bolca yara, bir o kadar da iz kalır.
Nerde mi?
Sakladığınız yerde.
Saklayabildiğiniz kadar…
…
Hayat bu. Okuduklarınız da yaşadıklarınız da dönüp dolaşıp aynı yere geliyor.
Malzeme insansa çok da şaşırtmıyor.
İnsan hep kendi elini, hep daha sıkı tutuyor.
…
Zamana Sultan Olmak
Aklın; sorularından, acabalarından, amalarından, nedenlerinden, keşkelerinden, benlerinden, dünlerinden, yarınlarından, aritmetiğinden sıyrılıp, kalbi ile yaşamaya başladığında, bir gelin gibi süzülmeye başlıyor insan hayatta…
Herkes ve her şey ona hizmetçi, herkes ve her şey ona hayran.
Süzülüyor zamanda usulca ve ahenkle.
Ânın sultanıycasına…
Zamanda yolcu, dünyada seyyah, alemde sultan.
Kalbin teslimiyeti, aklın itaati, bedenin selameti.
Erenlere kutlu, seyredenlere giz…
Nasip et Allah’ım!
…
VAZ GEÇTİM…
Sevmekten,
Sevilmeyi beklemekten.
Anlamaktan,
Anlaşılmayı beklemekten.
Alışmaktan,
Alışılmayı beklemekten.
Bilmekten,
Bildirme çabasından.
Niyetten,
Niyetsizliklerden.
Bağlanmaktan,
Bağlanılmaktan.
Beklemekten,
Beklenilmekten.
Umuttan,
Umutsuzluktan.
Vazgeçtim…
Hayallerimden,
Hayal kırıklıklarımdan bile.
Dünlerden, yarınlardan, plânlardan.
Uymaktan,
Uydurulmaktan.
Onca şeyden ki…
Geriye birtek sebebim kaldı.
O da bugün,
Her an yok olabilecek olan bugün.
Ve bugünün sahibi…
Ve onca vazgeçmişliğin
Kocaman boşluğu.
Kırgınlığın acı idraki, buz gibi soğukluğu ile.
Vazgeçtim işte…
Geçişlerin en zoruna niyetle…
Geride,
Tek bir ‘BEN’ bile kalmasın diye.
Canan ASLAN
