O amcalar umutlarımızı çaldılar yarı mavi

Sevdalıydık, serâzattık, ah! Deli taydık

Yüreklerimizde akınlar vardı güneşe doğru

Ve ekmeği ve suyu paylaştıklarımızla

Azığımız gül kurusuydu yolların sonunu okurken

Yarınlarımızı besleyen menekşe süslü rüyâlardı

Sevdalıydık, serâzattık, ah! Deli taydık

Anlayamadık amcaların kurduğu pusuyu

Eylül kadar yorgun, eylül kadar dağınığız şimdi

Hazâna gül saçsak, bundan sonra ne fayda

O amcalar umutlarımızı çaldılar yarı mavi

Heyecanlarımız eskidi, bir kilim gibi yırtıldı

Kaldırıp assak eskilerimizi duvarların üstüne

Antik değil, anonim değil tanıyan çıkmaz

Söylediğimiz türküler bile dillerde değil

Hazâna gül saçsak, bundan sonra ne fayda

Güneşe akının zaptını kim görür bundan böyle

Biz görmedik oğullarımız, kızlarımız mı görür

Çocuklarımıza rüyâ kurduracak ustalar da kalmadı

Ustalar da çekti sanattan, zanaattan elini

Söyleyin ufuk çizgimizi artık kimler korur

Yoksa dağlara mı düşer yarınlarımızın umudu

Ya da umutlarımız bir gün, yıldızlardan mı sağılır

Ve kan ve toprak ve suydu bizleri sarıp sarmalayan

Hikmetine râm olduğumuz bir sevdanın ateşiydi yaşadığımız

Kasıp kavrulurduk o ateş-i firakla iliklerimize kadar

Ne ateş kaldı bugün, ne de ateşleri üfleyecek bir adam

Gün mü, günler mi? Vur patlasın, çal oynasın deminde

Gün görmüşleri mi sorarsın? Onlar sefâların peşinde

Hem de eşkalleri öyle mücerret ki, hiç tanımayacak kadar

Sebebi tufan! Amcalardı yarınlarımızı karartan

O amcalar umutlarımızı çaldılar yarı mavi

Nice raconlar kestiler hükümler kurup, hükümler üstüne

Astıkları astık, kestikleri kestik bir devri devrân

Nice fildişi kuleler kurdular, Moğol kasırgalarından

Ve râm oldular; kuruldular yağmaların başına

Onlarla başladı bin bir istilâyı talan

Celalettin Kurt