Öncelikle; gazeteci tanımının ikircikli tariflerine bir göz atalım.
Birinci Tarif:
Gazeteci; haberleri dürüst, etik ve tarafsız bir şekilde; araştırma, belgeleme, yazma ve sunma ile görevli meslek profesyonellerine verilen unvandır.
İkinci Tarif:
Güncel olaylar, akımlar, konular ve kişiler hakkında bilgi toplayıp, “Olabildiğince tarafsız” bir şekilde yayımlamaya gayret gösteren kişidir.
Bu iki tanımda dikkat çeken sihirli sözcük; “Tarafsızlıktır.” Birinci tanımda tarafsızlık tam yerini ve anlamını bulmuşken; ikinci tanımda; “Olabildiğince tarafsız” cümlesi ikirciklik yaratmaktadır. Bir de “Gayret” sözcüğü var ki; asıl işin cılkını çıkaran kısmı bu.
Yapılan tüm anketlerde “En Güvenilmez Meslek Grubu” Gazeteciler çıkıyormuş.
Hiçbir meslekte bu kadar kavram karmaşası yaşamayan bu “Gazeteci” adı bakın daha hangi hallere sokulmuş. Valla ben aşağıdaki bu tanımın medyadaki yalancısıyım.
-Ismarlama Yazan Yazarlar:
Kendi düşüncelerinden taviz vererek sırf sipariş edilen konuda sipariş veren kişinin veya patronunun istek ve arzularını yazan yazarlar.
-Kopyacı Yazarlar:
Kendi fikir ve düşüncelerini yok sayarak; bir başka yazarın düşüncelerinden etkilenerek aktarıp yazan yazarlar.
-Hazırcı Yazarlar:
Genellikle herkesin bildiği ve artık ezberlediği Milli ve Dini konuları kaynağından alarak; kendi görüşlerini yansıtmadan olduğu gibi alan ve dostlar alışveriş de görsün diye yazan yazarlar.
-Tarafsız yazarlar:
Tarafsız olmak da bir nevi taraf olmaktır. Bunlar da tarafsızlık bahanesine sığınarak yazan sözde tarafsız yazarlar.
-Kıvıran Yazarlar:
Sabah yazdığına ak deyip öğleden sonra kara diyerek kıvıran dansöz yazarlar.
-Yanaşma Yazarlar:
Kendisi bir katkıda bulunmadığı halde diğer yazar veya yazarlar arasında adı geçen sözde yazarlar. Genellikle akademik yükselmelerde puan almak için başvurulan fabrikasyon eserlerde gözüken yazarlar.
-Mevsimlik Yazarlar:
Belirli bir zaman periyoduna alışık olmayan ve aklına estiğinde yazan yazarlar.
-Parazit yazarlar:
Başkaları yazar ve kendi katkıları olmadığı halde adları başa yazılan yazarlar. Genellikle asistanın hocasına yalakalık olsun diye hocasının hiçbir katkısı olmadığı halde eserin başına hocasının adını yazar.
Hocası da yayın listem kabarık gözüksün diye bundan hayli hoşnut olur. (Ömrü yetmeyeceği halde yüzlerce yayına sahip defolu profesörlerden bunu anlıyoruz; bunların bazılarının yakın tanığıyım.)
-Suya ve Sabuna Dokunmayan Yazarlar:
Toplumsal içerikli bir konuda objektif düşünmesi gerekirken bir nalına bir de mıhına vurarak; okuyucuyu zan altında bırakan yazılar yazan yazarlar.
-Korsan Yazarlar:
Kendisine sırf karizma yaratmak ve egosunu tatmin etmek amacıyla anlaşmalı olarak başka bir yazarın yazılarına kendi adını veren yazarlar.
-Kollektif Yazarlar:
Geniş hacimli konuları kendi aralarında paylaşarak yazan yazarlar.
-Laf Olsun Torba Dolsun Yazarlar:
Hiçbir değeri ve yararı olmayan konuları; yazı yazıyor olmuş olması için yazan üfürükten teyyare yazarlar.
-Davetli Dandik Yazarlar:
-Sırf yazı yazıyor olmak için gazete sahiplerince davet edilen ve dandik konularda yazı yazan yazarlardır.
-Fotokopi Yazarlar:
Önceden yazılmış bir eseri aynen alıp yazan yazarlar.
-Figüran Yazarlar:
Kimliğini gizleyen kişilerin yazılarını yine kimliğini gizleyenle anlaşmalı olarak kendi adını veren yazarlar.
-Fabrikasyon Yazarlar:
Oradan, buradan, şuradan alıp; bunları da derleyip sürekli yazan yazarlar.
-Köşe Yazarları:
Yazar yazardır. Ucu, Kıyısı, kenarı, köşesi olmaz. Bu da kendilerine karizma ve sınıf yaratma amaçlı yazan yazarlar.
-Baş Yazar:
Yazarın başı ve kıçı olmaz. Yazar yazardır. Bu da yine karizma ve sınıf yaratmak için uydurulmuş bir tanımlamadır.
Eskiden böyle uydurmalar yoktu yazar adı yalnızca muharrirdi. Her şey de olduğu gibi burada da Yazar terimi dallandırılarak sınıf ve karizma yaratma yoluna gidilmiştir.
Yazarlık gelecekte daha da çeşitlendirilirse siz hiç şaşmayın. Bu toplum bu gidişle daha çok sınıflar yaratacağa benziyor.
Bu vesileyle işini doğru dürüst yapan gazeteciler; gününüzü kutlar başarılar dilerim.
