Ben ve no’lur no’lmazlarım…
Bir seyahati daha tamamladık. Bu no’lur no’lmaz nedir, hangi ihtimalleri barındırır, hayatımın hangi aşamasında kim soktu kafama? Bilmiyorum. Ama nereye gitsem benimle geliyorlar.
Bana fazladan, iç giyim, orta giyim, dış giyim, pabuç, terlik, takı, hırka, yedek parça, para, şal… bir sürü şey taşıtıyor. Taşıdıklarımı zaten no’lur no’lmaz diye öyle itina ve titizlikle kullanıyorum ki… Hatta bulduğum ilk uygun zemin ve şartlarda no’lur no’lmaz diye yıkayıp temizleyip hazırda tutuyorum, eksikleri tamamlıyorum ki ya bu no’lur no’lmaz, gittiğim her yerde vallahi benden daha rahat ediyor. Temsil misal, gittiğim yerlerde no’lur no’lmaz diye pijamalarımı temiz temiz haftada üç kez yıkamışlığım vardır. Sırf o no’lur no’lmaz rahat etsin diye. Ayakkabılarımı gezdirip tozdurup hiç giymeden geri getirmişliğim vardır. Öyle ya no’lur no’lmaz huzursuz olmasın. . Benimle gezip gezip gelen, takılar, tokalar, fularlar, ilaçlar, bitkisel takviyeler, fazladan kitaplar… Ah daha neler neler…
Bi de bu no’lur no’lmaz var sayımı, bunların hepsini bana taşıtıyor. Bedava nakil aracı. Gezip görüp gelen bi de dönünce de no’lur no’lmaz diye yeniden yıkanıp temizlenip temiz temiz kalkan yedekler. Onlara mı acıyayım, no’lur no’lmazı bildim bileli yük edinen kendime mi?
Afff…
Anlatırken yoruldum. Bi de no’lur no’lmaz telaşlarım var tabi. En az bir iki saat önceden beni yollara revan eden o no’lur no’lmaz..!
Ya hu hiç de görmedim kendisini. Tanışmadık da. Ama annem görmüş tanışmış olmalı. Kafama yerleşterdiğine göre. Kafama, bi de her yolculuğumda çantama.
Yok yok. Tek çantaya sığmıyor o. Çantalarıma!
Ben de mutlaka çocukların seyahatlerine hatta hayatlarının tümüne sıkıştırıp tepiştirdim o no’lur no’lmazı mutlaka. Henüz çıkmadıysa bile yakındır çıkar bir yerlerinden. Cee! Burdayım diye.
Hayat bu di mi ama.
E no’lur, no’olmaz..!
Bulunsunlar listesi.
Ekmek istemez. Su istemez.
Taşımakla eskimem ya.
No’lur no’lmaz!
