Üç sözden fazla değil bütün ömrüm, üç söz: Hamdım, piştim, yandım.

Hz. Mevlâna                                 

B- PİŞTİM 3

7.

Bir okudum bir dinledim çağrına uyup geldim

Bozkırın ortasına getirdiğin baharla yeşert beni

Sen oldum eşiğine yüz sürdüm kapının önündeyim

Telaşımdı bir muhip heyecanı ile kalbimdeki cezbe

Yoksulluk bildim sensizliği kuraklık ve çaresizlik

Çiçekler açmalı bin bir çeşit esirgeyen ve bağışlayan izniyle

Kıyamdaki müminler duruluğunda çiçekler açmalı

Aşk geldi bin gönül çerağı aydınlattı yüzümü

8.

Dün sabah işrak vakti alınca muştulu ilhamları

Iğrandı ulu dağlar zikirdeki dervişler gibi aşk ü niyaz ile

Benim gönül künyemde evrad yazılıydı nakışı anlımda şavklı

Gezdim demir asa demir çarık kaldı mı hilâlin doğmadığı yer

Üç müritle beraber içindeki gökyüzüne Zühre’yi getirdim

Henüz bitmedi seferim yarın yeni bir ülkede olacağım

Yalnız da gidebilirim kanatlarım kaç kere sınandı

Ardımdan kimse ağlamasın boynuma aldım azık torbasını

Düşün nasıl da aldanmıştı Barsisâ yağlı urgan boynunda iken

9.

Deniz köpürmüştü ve kendini ıslatmıştı bütün gün yas tuttum

Şârihler solgun yüzüme bakıp ölümümü yorumladılar

Musalla taşına koydular beni behişt hazzını duydum bir ara

Melekler aldı deste gülü sırtımdan gülümseyerek

Tennuremin üstüne attılar toprağı toprak ağladı

Sultan Velet miydi rebap çalan destarı gözüme ilişti

Zülfikâr oldum açınca kolumu ve kitleyince ayağımı

Göğe ağdım yere yağdım rahmetler saçıldı âlemlere

Hirâ’nın üç güvercini ile uçtum görenler gördü kanatlandığımızı

***

Ahmet URFALI (Eğitimci, Eğitim Yöneticisi)