“Koskoca Türkiye Cumhuriyeti öğrencilerine Bir simit, Bir avuç kuru üzüm ve Bir bardak ayran veremiyorsa yazıklar olsun.”

1960 lı yıllarda okuduğum Aksaray Kurtuluş İlkokulu’nda bizlere beslenme saatinde birer adet simit ve bir avuç kuru üzüm verilirdi. Yıl 2024 şimdi bunlardan eser yok.

Aileler icat ettikleri beslenme çantasına bütçeleri elverdiği ölçüde yiyecek içecek koymaya gayret ediyorlar.

İyi yapıyorlar da; bazı anlayışsız ve görgüsüz aileler çocuklarının beslenme çantalarına herkesin alamayacağı pahalı ürünler koyarken; dar gelirli aileler Üç Beş zeytin ve az peynirden oluşan her gün aynı çeşit ürünleri koyuyor.

Bu ayrıcalıktan hem öğretmenler hem de mahrum çocuklar hayli rahatsızlar. Bir İlkokul öğretmeni yakınım bu olumsuzluğu gidermek için çocukların getirdiği yiyecek ve içecekleri karma yaparak herkesin yemesini sağlamış. Ancak bir takım görgüsüz veliler buna şiddetle karşı çıkmışlar.

Öğretmen de çaresiz bu uygulamasına son vermek zorunda kalmış. Bir diğer örnek yine bir yakınımın çocuğu annesine: “Anne Onur her gün beslenmesinde pastırma yiyor benim de canım çekiyor ve sınıf da hep pastırma kokuyor.” Buna müsaade eden öğretmen de yamuk, idare de yamuk.

Eyy Milli Eğitim Bakanı bu vebal size; çocuklar sizden açık büfe beslenme istemiyor. Bir simit Bir, avuç kuru üzüm, Bir bardak ayran veremeyecek kadar düşkün müsünüz?