Önce telâffuzu, kelimenin doğru söylenişini hatırlatalım: L harfi ince olarak, a harfi de uzatılmadan söylenecek. Lâiklik, laaiklik filân değil, a kısa, l harfi ince okunarak söylenecek: laiklik.

Bize tamâmen yabancı olan, Avrupa’dan gümrüksüz, hiçbir incelemeye uğramadan idhâl edilen bu kavram, diploma hâmillerimizin çoğunun zihninde, tartışılmaz bir tabu, çok temel medenî bir kavram olarak yerleşmiştir. Pek çok diplomalımıza göre, laiklik, uygarlığın temel ögelerinden biridir, laik olmayan uygar bir toplum düşünülemez.

Peki, böyle düşünen, daha doğrusu düşündüğünü zanneden diplomalımız, laikliği anlatan BİR TEK kitap okumuş mudur? Hayır! okumağa GEREK DUYMAZ, öyle yetiştirilmiştir.

Nedir laiklik?

Laiklik, laisizm, Avrupa’da, 30 yıl süren Katolik x Protestan savaşı sonunda 1648 yılında kabûl edilen Westfalia andlaşmasıyla ülke yönetimlerinde (Avrupa’da) zuhûr eden Parlamento’nun üstlendiği kanun koyma (Yasama/Teşrî‘) erkinde ifâdesini bulan bir kavramdır, prensiptir. Kısaca, Dîn (kasdedilen, tahrîfe, insan elinde değişikliğe uğramış Hristiyanlıktır) işleri ile Dünyâ işlerinin, yönetimin, ayrı, birbiriyle ilişkisi olmaksızın yürütülmesidir. Bu konuda, Avrupa’daki dîn (Hristiyanlık) ile, dünyâ işlerinin ayrı tutulması birbirinden bağımsız olması konusunda hiçbir mesele yoktur; zâten Hristiyanlık, inançtan ibârettir, dünyâ işlerinin nasıl yürütüleceği konusunda dört İncil’de de buyruklar, prensipler bulunmaz.

Türkiye’ye, bize gelince, ortaya büyük bir mesele çıkıyor: Türkiye’de yaşayanların, yurttaşların yüzde 98 i Müslümandır (askerlik görevini onlar çok iyi yaparlar, vergilerini verirler, devleti ayakta tutan onlardır) ve bu insanların Allah’ın Kitabı olarak, bütün Evreni, insanı, hayvanları Yaratmış Olan Allah tarafından gönderilen âyetlerin topluca bulunduğuna inandığı  Kur’ân-ı Kerîm’de “şunları yapacaksınız”, “şunlardan da uzak duracaksınız” diye emirler (farzlar) ve yasaklar (haramlar) var.

 Şöyle ifâde edelim:

 *Bir yanda, insanı Yaratmış olanın, ona hayat verenin, ona, bu dünyâda sınavda olduğunu, bu dünyâ hayâtında bu emir ve yasaklara uyma konusunda hesâba çekileceğini, gönderdiği  Kur’ân-ı Kerîm’de bildirdikleri, buyrukları  var,

*Bir yanda da insanların kendi akıllarına göre ortaya koydukları, seçtikleri vekillerin Parlamento’da çıkardıkları kanunlara göre insanların davranışlarını düzenlemeleri var.

 O insan aklı ki; ona, gayet zekî olan Hintlilere ineğin sidiğini içiriyor, gayet akıllı Avrupa’lılara, kurbağa, sümüklü böcek yediriyor, geri zekâlı olduklarını kimsenin ileri süremeyeceği Çin’lilere kedi, hamam böceği yediriyor. Aynı insan aklı, gelişmiş kafaların çokça bulunduğu, icadları yapan Avrupalı’lara, nikâh işinin gereksizliğini uygun, çağdaş gösteriyor, nikâhsız bir araya gelişlerle, çağdaş yaşayış sonucu, Batı Avrupa’da dünyaya gelen 2 çocuktan birinin babasının kim idiği belirsiz hâle geliyor, bu işte yüzde 60 ile Fransa en ileri gitmiş durumda. Sayı giderek de artıyor, yirmi yıl sonra nikâhsız birliktelikten “böyle” meydâna gelenler çoğunlukta olacağı için, onların seçecekleri Parlamento üyeleri, pek alâ, “nikâh çağdışıdır, eskilerde ve gelişmemiş uluslarda görülen, modası geçmiş, yaşadığımız modern çağa uymayan ilkel bir tutumdur” anlayışıyla nikâhı “yasak” eden kanunlar çıkarabilir, hiçbir engel yoktur, gidiş, zâten o yöne doğrudur; ingilizcede, sözlükte “cohabitation” maddesi şimdiden yerleşmiştir: “evli olmadıkları hâlde karı-koca gibi yaşamak” diye de açıklanmaktadır.

Şaka gibi gelen bu düşündürücü gerçekler, günümüzde dünyânın hemen her yerinde Batı (Avrupa) normları hâkim olduğunun hatırlandığında, insanlığın geleceğinin bu ÇAĞDAŞ gidişle nereye varacağını göstermektedir.

Laisizm, bir toplumda, azınlıkta olanların dîn, inanç haklarını korumak için gerekli idi ise, biz Türklerin buna asla ihtiyâcı olmadı: hükmettiğimiz, idâremiz altında yüz yıllarca yaşamış olan gayrı müslimler; Rumlar, Bulgarlar, Sırplar, Ulahlar, Yunanlılar, Ermeniler, Yahûdîler bu konuda hiçbir sıkıntı çekmediler. Millet Nizâmı uygulaması ile, her millet (millet: dîn demektir), kendinden, en yetkili kabûl edilen dîn görevlisinin, papazın, hahamın sorumluluğuna bırakıldı, dilini, kültürünü, geleneğini korudu, günümüzde de nüfusun yüzde doksan sekizini oluşturan Müslümanlarla aynı haklara sâhipler. (Hattâ, azınlıkların durumu, Müslümanlarınkinden daha iyidir: Cumartesi günü Yahûdî, istiyorsa havrasına gider, Pazar günü Rum, Ermeni, istiyorsa, kilisesine gider, Cuma günü, Müslüman memur veya işçi, başındaki âmir veya işveren izin vermezse, Cuma namâzına gidemez.)

Anayasa konusunun tartışıldığı, halkın görüşünün de alındığı günümüzde, laikliği canhıraş bir şekilde savunanlara, bu ülkenin yurttaşı, askerlik görevini ÇOK İYİ yapmış, vergisini veren bir Türk olarak; laikliğin benim inancıma göre yaşamamı, Kur’ân-ı Kerîmdeki buyruklara UYGUN olarak hayât sürmemi NASIL sağlayacağını soruyorum: NASIL SAĞLAYACAK?

(Şimdiye kadar hiç sağlamadı HEP ENGELLEDİ. Sözgelişi, orta okulda, lisede okurken, ders saatleri namaz vakitlerine de konulmuştu, benim gibi, milyonlarca genç, yetişme çağında, dînin direği olan namaz ibâdetini emr edildiği vakitte yerine getiremedi, bu tutum, dört kuşaktan beri devam edegeldi, günümüzde de devâm etmektedir. Adana’da, bir yıl kadar önce, orta öğretim gençleri, yer bulamadıkları, okulda bir oda ayrılmadığı için, okulun çatısında öğle namazı kılmışlardı da duayen gazeteci sayın bay Uğur Dündar, bu işe cezâ vermeyen okul müdürüne işlem yapmadığı için Millî Eğitim Müdürünü eleştirmişti.)

Bu soru, halkın yüzde doksan sekizinin de sorusudur; laiklik, çoğunluğun en temel haklarını NASIL koruyacaktır?

*** *** ***

15 Aralık 2024