Kız evin başıdır, evin yakışığıdır, kazanın kulpudur.

Kız hem ağlar, hem gider.

Gittiği zaman da baba evini ıssız, tuz kabını tuzzuz kor.

Hüzün gölgelidir ana ocağı. Hüzünlere kurşun döker kız anası.

Gelin kız sevdalı mendil işlemiştir.

“Sanki ortasında bir köy düğünü vardır “nakış nakış.

Çeyiz sandığı aşk kokuludur.

Yüreğinin sızısındadır anasının kuzusu.

Ayrılıkların ne kadar da yakın olduğu zamandır bu gitmeler.

Ama bir başka ocaktır tütecek olan.

“Yeni evinde mutlu ol, ateşin sıcak olsun” diye uğurlarız can pâremizi…

Ben Bir Türküyüm

Gurbet elde bir hâl gelir başıma, gurbet dünyadır.

“Benim adım dertli dolap,

Derdim vardır inilerim.” derim içli içli.

Bir yanımı kurt, kuş yer, bir yanım bî-haberdir benim.

“Taşa verdim yanımı” derim içli içli.

Yüksek minarede yanan kandiller ışıtır her yanımı.

Cevrimizi çeken zor bulunur.

Kurt düşer Eyüp’ce yaralarıma.

Kendi halinde bir Yakup olurum.

Gafletten uyanan gözler açılır içimde.

Ben bir türküyüm.

Gönül

Ben bir gönülüm.

Yorgun yollar olurum bazen.

Bazen sevdalı bir dağ gözesi.

Bazen yaralı bir kuş.

Bazen hoyrat eller yorar beni.

Bazen taş atarlar, bazen gül.

Hoyrat ellerin taşı da yaralar beni, gülü de.

Ak bulutlar kara gölge olur bilirim.

Ama ben gönülüm.

Varsın “Engin ol gönül engin ol” desinler, şöle söylerim ben;

“Gezsen dolanı dolanı,

Bulmak ne ki var olanı.

Dâr’a çekilen sultanı,

Elif görür aşk içinde.”

Ok ucunda güldür gördüğüm.

Söz içinde dil, saz ucunda tel.

Günün akşamlı olduğu da, gecenin sabaha doğduğu da haktır.

…