Bayramımıza hüzün çökünce gecelerimiz katran karası olur.

Yıldızların önünü kara bulutlar kaplamıştır.

Aysız, yıldızsız, ümitsiz geceler sımsıkı sarar bizi.

Delik deşik, göz göz olur yüreğimiz.

Gâh çamurda gâh suda dolanır dururuz.

Derdimiz damar damardır.

Hasret kanatlı kuşlar büyür sinemizde.

Tuttuğumuz, gittiğimiz yol alın yazılıdır, biliriz.

Geleceğimizi bilip de gidenler yıkar bizi.

Tabibin dermanı kâr etmez olur.

Son kuşlar uçar.

Türküler üşür.

Dost

Dost, insanın aynasıdır.

Çağırmadan gelendir, sevgi sevgi gülendir o…

Hatırlayandır, hatırlanandır.

Dost yaralanırsa bizim bağrımız hoş olmaz.

Dost, aşk örülü bir kozadır, sımsıcak sarar.

Yanında, yöresinde, uzağında, yakınında, varlığında huzur bulduğumuzdur.

İyi ki vardır.

Susarak konuştuğumuzdur.

Zor durumda gözümüzü açtığımızda onu görürüz.

Bazen göğümüzü kara bulutlar kaplar ama biliriz ki o bulutların ardında bizi bekleyen bir yıldız vardır.

O, dosttur.

Gözü olana da sabah ışımıştır zaten…