Ben türküyüm,

Bir ay doğar gözlerimin üstüne benim,
yıldız yıldız çoğalırım.
Gecelerime dert düşer nice zamanlarda.
Elvan elvan hüzünlerim olur bazen.
Geceye göz eklerim yıldız yıldız.
Kışlar üşür halimden.

Ben türküyüm.

Bir yorgun bakışa sürerim sevdamı,
ya dağ delerim ya da yanmış çöllerde bulurum kendimi.
Yaralarıma kurt düşer.
Vurgun yerim deniz gözlerden.
Başımı koyarım sevda kalesinin düşen taşı yerine.

Kışlar söyler, kuşlar söyler, taşlar söyler beni.
Dağların gördüğü yerdeyim ben.

Dün yarının çerağı,
Yol, yolcunun durağı,
Bir sevdalı yüreği,
Bin yakmak hakkım var benim.

Ben türküyüm.

Ben türküyüm.

Pınar olurum bir dağ başında, başım burma burmadır.
Beni öyle görenler “Pınar ne sevdalı başın var” derler içli içli.
Vermenin zevkini tadarım damla damla.
Geçenler, geçilenlerden iyidir.

Gür sesli yalnızlıklar yaşarım aşkla.
Çekemeyenler gelip başımdan bulandırırlar beni. Ama daim olmaz karanlık, bulana bulana durulurum.

Ben türküyüm.

Bazen derler ki Günay’den;

“Pınar olsam çağlar gibi,
Gazel döksem bağlar gibi,
Altın olsam dağlar gibi,
Kıymetimi bilen olmaz.”

Sen pınar olursan kıymetini bilenler bulunur halbuki.

Bazen bir çeşmeye giderim yol yol.
Avuç avuç, kana kana dağılırım.
Nice hatıraları içimde tutarım ve nice aşkları.

Ben türküyüm.

Bir çaya karışırım.
“Çay içinde döğme taş” derler taşa bakıp.
Taş katıdır ama bazı kalpler taştan da katıdır. Taş vardır bir ağaca yol verir, taş vardır içinden ırmaklar akar.

Kılıç, kalkana yenilir… Ben sana…

Ben türküyüm.

Mehmet Ali Kalkan