Benim için Enver Paşa hâlâ, Türk askerinin, milletinin ve yurdunun şerefini korumak için, Osmanlı’yı sömürge, kendisini de sömürge vâlisi sanan Rusya’nın Manastır konsolosu Rostkovski’yı öldüren jandarma eri Halim ile olayla ilgisi olmayan arkadaşı Abbas’ın i’dâmına “iki asker için Rusya’yı karşıma alamam” diyerek izin veren Sultân 2. Abdûlhâmid’e ve bütün mahkeme hey’etine karşı, bu iki eri kurtarmak için mücâdele eden 22 yaşındaki Enver’dir. 22 yaşında iki garibân Türk askerini kurtarmak için mücâdele etti; 27 yaşında memleketin kurtarılması için “hükûmetin bütün kuvvetlerine karşı alenen ve silâhlı olarak ilân-ı isyân ediyorum” diyerek ihtilâl başlattı ve meşrûtiyeti ilân ettirdi. 30 yaşında Trablusgarb’da, aralarında Mustafâ Kemâl’in de olduğu subaylarla berâber destân yazdılar. 32 yaşında Edirne’yi kurtardı. 33 yaşında, henüz iki yıl evvel Balkan fâciâsını yaşayan orduyu, iki yılda Alman ordusundan daha güçlü hâle getirdi. 37 yaşında öz kardeşini ateşin içine, Kafkasya’ya gönderdi ve Kafkas Türklüğünü zulümden kurtardı. Aynı yıl memleketi terk etmek zorunda kaldı. 40 yaşında İstiklâl Savaşı’nda Yunan’a yenilme ihtimâline karşı vatanın B planı olarak Batum’a geldi. Gerek kalmayınca Türkistan’a açıldı ve 41 yaşında Rus mitralyözüne karşı atıyla saldırırken, elinde kılıcıyla şehîd düştü…
İyi ki, vardın, var ol. Sen, benim için hep, Manastır’da Halim ve Abbas’ın sığındığı liman olan 22 yaşındaki Enver’sin…
