“Benim kalbim temiz.” 

“Sen benim kalbime bak”, “benim kalbim temiz.” Denir. 

Hep böyle söylenir ya; İnsanlar her halde dürüst ve ahlaklı olduklarını hem ifade etmek hem de vurgulaman için bu cümleyi kullanırlar. “Sen benim kalbime bak”. Bazen de yerli yersiz söylerler. 

Böyle söz edenler sanki “siz benim yaptıklarıma ve söylediklerime bakmayın. Benim kalbim temiz, kalbimin içinde bir kötülük yoktur” der gibidirler. Şimdi bakalım ve soralım:  “Ama ben senin kalbine nasıl bakayım? Aç göreyim desem imkân var mı? Senin kalbinin temizliği nasıl anlaşılacak? Ben bunu nasıl anlayacağım?” 

“Eğer kalbin o kadar temiz ise, kalbinde bir kötülük yok ise bu durum yüzüne vuracaktır ve bunun bir yansıması olacaktır.” 

“Her türlü olmadık işleri yaptıktan sonra, benim kalbim temiz demenin anlamı pek de yok. Olur mu bu durum?” 

“İçinde ne türlü iyilikleri var ben onu bilemem. Ben kalbini göremem. Sen de bana kalbini ve kalbindekileri gösteremezsin.” 

“Ben şuna bakarım:” 

“Dış görünüşün itibariyle nasılsın? 

“İyi insan, iyi vatandaş gibi misin? 

Dürüst müsün? 

Adaletli davranıyor musun? 

Kurallara uyuyor, başkalarının haklarına tecavüz etmiyor musun? 

Başkalarının hakkını da gözetiyor musun? 

Vatanını, Milletini seviyor onlara söz etmiyor, milli değerlerde hassas davranıyor musun?

Milleti incitmeden, herkesin hakkına riayet ediyor musun? 

Milli ve manevi değerler gerçekten bağlı ve saygılı mısın? 

Milleti bir bütün olarak kucaklıyor, insanları şu-bu, geri-sürü-koyun diye ayırmıyor musun? 

Senden ben razı mıyım? Çevren, arkadaşların, içinde bulunduğumuz toplum razı mı? 

İsraftan kaçınıyor, milletin malını koruyor musun? Onlara zarar verenlere engel olmaya çalışıyor musun? 

Çalıştığın yerde görevini bi-hakkın yapıyor musun yoksa her gün izin rapor alıp kaytarıyor musun? 

İş yerinde, görevli olduğun yerde mesaiye geç gidip erken mi çıkıyorsun. Mesai mefhumuna uymuyor, kapıda yerine başkasına mı imza attırıyorsun. 

İşte bütün bunlar kalp temizliğinin şaşmaz göstergeleridir. Şimdi göster bakalım, kalbini görelim?” 

“Benim kalbim temiz” demekle insanın kalbi temiz olmuyor. Hiçbir kimse “benim kalbim temiz değil” demeyeceğine göre Bunun gösterilmesi, sizin davranışlarınızın dış dünyaya yansımasına bakmak lazım. 

Biz;  Türkler hakkında kitap yazan Arap mütefekkiri Cahiz’in dediği gibi, “Türk hakanı hileye sadece savaşta başvurduklarından dolayı eseflerini belirtir.“ kalp temizliğinin dışa yansıması işte böyle olur. Bu şekilde düşünen bir milletten geliyoruz. Bunun idrakinde misin? 

Böyle düşünen insanların kalbi temizdi, bırakalım kendi insanlarını, savaş halinde olduğu halde, birinin varlığı diğerinin yokluğu, bir tarafın zaferi, diğer tarafın mağlubiyeti demek olan savaş sırasında bile hile yapmaktan imtina eden bir milletin mensubunun herhalde kalbi temizdi. Siz de böyle düşünüyor musunuz? Yoksa Türk Milletinin saf ve temizliğini, iyi kalpliliğini, kimseye karşı kötü düşünce taşımadığını bir zaaf olarak mı görüyor, Türk Milleti unutkandır. Onun bir hafıza sorunu vardır diyerek Türk’ün meziyetlerini göz ardı mı ediyorsunuz.” 

Kalp temizliği ve bunun dışa yansıması böyle görülebiliyor. 

Kalbi temiz olanın, isyanı nefsine, itaati Rabbinedir.  Gerisi mi?  Lâf-ı güzaftır…

Kenan EROĞLU