Dur hele bir bak özüne,

Kir düşmezdi ak yüzüne,

Yaylaların gökyüzüne,

Değdiği yerden gelirim.

Biz yaylaların çocuğuyuz, göklere sevdamız ondan.

Başı dumanlı dağların göğsünde büyürüz sevda sevda.

Çiçek çiçek açılır sevdalarımız.

Pınar pınar cansuyumuz vardır bizim.

Yan yan gider, yana yana gider, yaka yaka gider.

Bazen gözyaşı olur uzar gider uzaklara.

Sonsuzluğa yaslanırız.

Bahar bahar süsleniriz.

Duman duman hisleniriz yaylalarda biz.

Binbir çiçek koklarız.

Yaylalar dağların göğe açılmış avucudur.

Ne güzeldir yaylalarda geceler, yıldız yıldız şavkır durur.

El değmemiş güzellikler büyütür kollarında.

Geldiğimiz yer bellidir bizim.

Bizin yaylalarımız türkü kokar.

Aşık Ruhsati şöyle demiş;

“Ruhsati azrail gezer kastıma,

Hakkım helâl olsun eşm, dostuma,

Bir belli taş dikin başım üstüne,

Bir gün devir döner belirsiz olur. 

Gök Kuşları

Göçmen kuşlarımız vardır bizim.

Giderler, gelirler.

Giderler, kalırlar.

Gönlümüz onlarladır.

Sazımızın telleri, telgrafın telleri olur.

Şiir olur, mısra mısra şöyle söyleriz;

Dünyayı hoş tutmak olsa niyetim,

Bir bir ayrılırdı kemiğim, etim.

Sen orada öksüz, ben burda yetim,

Hayatın yükünden bezdim bu gece.

Gün gün sevdalı haber bekleriz.

Gönlü kalmıştır bir sevdalının Tuna boyunda.

Tuna’nın nazlı nazlı bize doğru akması bundandır belki.

Gönül kafesimizden türkü kuşları uçar bizim.

Mehmet Ali Kalkan