Bolu’yla doluyum âdeta. Bu şehri her hâliyle içimde buluyorum. Gönlümde yaşıyorum onu. Nefis ve harikulâde doğası, zengin tarihi ve kültürüyle Bolu sanki bende yaşıyor. Bolu her hâliyle canlı… Kendindeki hayatiyeti güzelliklerle duyuruyor onu seven yüreklere. Sevildikçe açılıyor Bolu. Biz onu sevdikçe Bolu bizde var oluyor bir mânâ olarak… Öyle bir mânâ ki, memleketin her köşesine o sinmiş sanki.

Erenlerini buluyorum gönlümde Bolu’nun. Mekândan yayılan mânâya bırakıyorum türbelerinde kendimi. Himmetlerine sığınıyorum. Sevgilerinde kendimi buluyorum. Sonra nefis güzellikleriyle beni büyüleyen çiçeklerinin cazibesine kapılıyorum Bolu’nun. Her biri nazenin bir hâlde arz-ı endam ediyorlar gönlümde. Ovaları, dağları, tarlaları süslüyor çiçekler. Bakışlarımı, onların güzellikleriyle dinlendiriyorum. Masmavi ve aydınlık göklerine uzanıyorum Bolu’nun. Gönlüm aydınlık mavilerle genişliyor. İçim ferahlıyor. Hür mavilikle doluyorum. İçim içime sığmıyor.

Yollarında yürüyorum Bolu’nun. Her adımımda kendime biraz daha yaklaşıyorum. Yürüdükçe açılıyorum Bolu’ya. Bolu bir ilham olup gönlüme doluyor yürürken. Yemyeşil ormanlarında nefes alıyorum Bolu’nun. Yeşilin tonları ufuklarımı süslüyor. Ormanlar, ağaçlar yüreğime doluyor. O güzelim yaylalarında yürüyorum Bolu’nun. Mesafeleri kucaklıyorum uzun uzun. Koskoca yaşanmışlıkları içime bir nefes gibi çekiyorum yaylalarda. Meleyen kuzulara, esen rüzgâra, kuşların cıvıltılarına karışıyorum. Bir derin hayatiyeti özümde buluyorum yaylalarda. Bolu’yu yaylalarında seyrediyorum. Göllerine dalıyorum Bolu’nun. Bir hayâlin içine girer gibiyim yanlarında. Suların üzerinde kımıldanıyor tüm yaşanmışlıklar. Serin sularında yıkanıyorum. Köylerini yaşıyorum Bolu’nun. Dağların üzerine ve eteklerine, ovanın düzüne yerleşiyorum. İnsanlarına dâhil oluyorum Bolu’nun. Yüzlerde bir kırışık oluyorum acı tatlı tecrübelerden arta kalan. Bekleyiş oluyorum, ümit oluyorum. Gurbeti yüreklerde duyuyorum. Hasreti yudumluyorum her nefes. Soğuk pınarlarında suya kanıyorum Bolu’nun. Susuzluğumu gideriyorum o pınarlarda. Âb-ı hayat içmiş gibi ferahlıyor gönül. Pınarlarında dindiriyorum sanki ebedî hasretimi. Dağlarıyla yüceliyorum Bolu’nun. Mor eteklerinden beyaz zirvelerine uzanıyorum dağların. Gönlüme heybet doluyor. Duyuyorum. Irmaklarında yıkanıyor dimağım Bolu’nun. Akarsuların âheste şarkılarını dinliyorum. Çağlayanlar misâli gönlüme dolan ilhamımı duyarken… Bolu’yla doluyorum, Bolu’yla yaşıyorum. Yaratılıştan gelen türlü güzelliklerini hissediyorum bu şehrin. Yaradan ondan hiçbir şeyi esirgememiş. Biliyorum.

Kısaca ben Bolu oluyorum Bolu’da yaşarken. Bolu bende kayboluyor. Ben Bolu’da eriyorum. Onun havasına, suyuna ve türlü yaşanmışlıklarına karışıyorum. Devirleri hissediyorum gönlümde. Kimler gelmiş geçmiş, bilmiyorum. Sadece hissediyorum.

Türlü nimetlerini tadıyorum Bolu’nun. Her biri aziz birer rızık oluyor hayatımda. Bolu’da yaşıyorum, Bolu’yu yaşıyorum… Bolu’yla doluyorum. Bolu bende yaşıyor. Bir duyguya, düşünceye, hayâle, bilgiye bürünüyor bende. Bolu benimle coşuyor. Onu kendimde dâimâ var ediyorum. Sanki sevgimle ebedî var oluyor onun bütün güzelleri. Onlara gönlümde yer veriyorum. Bolu’yla dolu olmak bunun adı. Onunla yaşamak… Boynu bükük değerlerini sahipleniyorum Bolu’nun. Onları içimde yaşıyorum.

Bir ilhamı duymak gibi Bolu’da yaşamak. Bir mânâyı duymak gibi… Rüya gibi… Ona derin bir mânâ vermiş Yaradan. Hiçbir nimetini esirgemeden… Bolu’da yaşamak Bolu’yu yaşamak demektir. Bolu’da yaşamak sevgiyle var olmak demektir.