Her şeyi düşüncede ve duyguda var ediyoruz. Biz de düşünceyle ve bir duygu hâlinde var oluyoruz. Dokunduğumuz, temas ettiğimiz, duyduğumuz, hissettiğimiz her şey bir tasavvurun ve niyetin ürünü. Bu yüzden dışarıda muhatap olduğumuz ve artık bir sonuç hükmünde olan şeyleri eleştirmek, yargılamak ne kadar da beyhude! Onlar, bizler tarafından verilen bir kararın, rastlantı hâlinde zihnimize dolan düşüncelerin, kötü niyetlerin bir ürünü ve yansıması olabilir mi acaba?

Hayatın düşünceyle kurduğu bağı kabul edersek eğer bunun böyle olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. O zaman mevcut ve hoşlanmadığımız bir durum karşısında ilk önce kendimize, duygularımıza ve düşüncelerimize bakmamız gerekmez mi? Öyleyse eleştirmek ve yargılamak zaman ve enerji kaybından başka nedir!

İnsan eleştirdiği şeylerin çoğunu yine kendisi hazırlıyor. Hayat bizim ona verdiklerimizle şekilleniyor. Bu hayatın bütün bir malzemesi, yaşanan olayların ve karşılaştığımız durumların kaynağı yine biziz. Bunu anlamak güç gelse bile insanın yaşadıklarını yine kendisinin hazırladığını kabul etmekten başka bir şansı yok. Değişimin şartı bu.

Dünyayı, ülkeyi, sistemi değiştirmek isteyenler bu işe kendilerinden başlamalı. Hepimiz konuşmanın, eleştirinin, yargılamanın tatlı zehrini, hakikatin acı tadına tercih etmeyi pek seviyoruz. Hâlbuki konuştukça derdimiz büyüyor.

Bu dünya bizden ibaret. Sen, ben, o, şu, bu kurguluyoruz bütün olanları. Devekuşu misâli başımızı yalanlara gömmenin bir çıkar yol olmadığını anlamak gerekir. Dünya artık insandan bir güzel niyet, bir güzel düşünce bekliyor. Bununla beraber ne yapıyoruz, diye kendimize bir bakmamız gerekir.

Her şeyi yaptığını zannederken hiçbir şey yapmayan, yapamayan insan gibi başka bir varlık daha var mıdır? Niye böyle peki? Çünkü her şeye el atarken bir türlü kendimize vakit ayıramıyoruz.

Düşünceyi, niyeti, özümüzde değişmesi ve bir hesaba çekilmesi gerekenleri görmeliyiz artık. Biraz önce de söylediğimiz gibi bu dünya bizden ibaret. İyi de biziz kötü de… Güzel de biziz çirkin de… Eğer her şeyin kötüye gittiğini düşünüyorsak işe kendimizi düzeltmekle başlayalım. İşte o vakit bu dünya kendiliğinden güzelleşmeye başlar.