Bebekti, anasının kucağında,
Çocuktu, gülümsüyordu geleceğe,
Yaşlıydı, hatıraları vardı, kiminin hem hatıraları hem de etrafında koşuşturan torunları…
Sevgiliydi, yolları beklenendi…
Gencecikti, umutları, kitapları vardı..
Bu dünyadan insan geçti…
Artık zaman durdu onlar için.. Zamansızlığa gittiler…
Onlar nefes alamadan, onlar dehşeti yaşayarak, onlar sevdiklerinin acılarını hissederek, yanı başındakilerin ölümünü yaşayarak, üstlerine çöken dağların altında paralanıp ezilerek ölüme geçtiler…
Yardım çığlıkları attılar, beklediler, beklediler, çığlık attılar, umutları tükenip, havaları bitinceye kadar bekleyip ölüme geçtiler. Sonra..
Sonrası yoktu bu dünyada onlar için…
Bu dünyadan insan geçti, ötelere geçti…
Ve…
Kimsesizler mezarlığında, mezar taşlarında sadece sayılarla tarihe geçtiler…
Şimdi….
İnsan geçiyor bu dünyadan…
Kimisi bebek, isimsizler. Anne kucağından yoksun…
Kimisi anne, dünyanın en büyük acısını yaşayıp göz yaşları içinde kaybolan yavrusunu arıyor, dünyası sadece acı çığlık…
Kimisi evladını, kardeşini, sevdiklerini kaybetmiş, yüreği yanardağ…
Kimileri en yakınlarını kurtarmak için elleriyle dağları kazarak geçiyor bu dünyadan…
Kimi halen aç, açıkça, soğukla savaşıyor…
Milyonlarca insan geçiyor bu dünyadan, içi yanarak, ağlayarak o geçenlerin ardından kalanlara yardıma koşuyor…
Kimileri geçenlerin ardından bakarak geçiyor,
Kimi bu dünyadan geçerken sebeplerin sesini çalarak nutuk üstüne nutuk atıyor,
Kimi aklına gelen her şeyi çalıyor, kimi talan ediyor, bam tellerine habire basıyor, öyle geçiyor bu dünyadan…
Kimi bu vahim felaketler zincirinin suçunu Allah’a yüklüyor….
Kimileri de uğursuz karabasanlar gibi hesapsız kara fırsatları bekliyor, fütursuz!
Ve….
İnsan geçecek bu dünyadan,
O isimsiz bebekler bebeklerine isim verip hatırlamadıklarını annelerini ve anlayamadıkları ama yaşadıkları bu acı macerayı anlatacaklar…
Onlar, dileriz ki atideki Sevgili Türkiye’mizde bu felaketleri yaşamadan mutlu, huzurlu geçerler bu dünyadan…
Ama el’an acılarla geçiyor insanlar bu dünyadan,
Geride dehşeti, acıyı, kederi ve göz yaşını bırakarak…
Ah, ne geç kalındı, ah, ne geç….
Ah bu geç kalış kaç geçişe sebep oldu?
Bu dünyadan geçmekte olan kimilerinin uykusu kaçar mı?
Uykular gelir mi? Geç kalması gereken o uykular gelir de geçer mi?
Ah….
