Dedim:
Yücelerden mağrur mağrur bakarsın, 
Duy sesimi sana derim dağlar ey! 
Gölgeleri üzerime yıkarsın, 
Gururlanma gücenirim dağlar ey!

Dedi:
Ayak bastım yeryüzünün üstüne, 
Sevenlerim her yanımı bağlar ey! 
Dost olanlar gül gönderir dostuna, 
Hani nerde büyüttüğün bağlar ey!

Dedim:
Hep yatarsın yürümeye gücün yok, 
Sevgi bilmez, dert bilmezsin acın yok, 
Kral olsan başında bir tacın yok, 
Kıymetini ben bilirim dağlar ey!

Dedi:
Nöbetteyim sen sanma ki yatarım, 
Sevmez olsam Kaf Dağı’na atarım, 
Tac istersem yıldızları tutarım, 
Dört mevsim de bende güler, ağlar ey!

Dedim:
Gelin gibi süslensen de her bahar, 
Kış gelende ümidine kar yağar, 
Sur üflense bir nefeslik canın var, 
Mağrur olmak nene derim dağlar ey?

Dedi:
Ok da benden, yay da benden, sadak da, 
Kök de bende, dalda bende, budak da, 
Türkü olur oynaşırım dudakta, 
Üzerimden nice geçse çağlar ey!

Dedim:
Dünya geniş hiç kimseye dar değil, 
Bana gitmek, sana kalmak zor değil, 
Doruğunu vatan tutan kar değil, 
Damla damla ben eririm dağlar ey!

Dedi:
Hira benim, Tur da benim, Ural da, 
Kurt da bende, kuş da bende, maral da, 
Bey de benim, han da benim, kral da, 
Benim işte yeryüzünde tuğlar ey!

Dedim:
Bilen bilir kim haksızdır kim haklı, 
Fıtratımda nice alemler saklı, 
Tanrı yalnız bana verdi bu aklı, 
Ruh üflenmiş bir eserim dağlar ey!

Dedi:
Ferhat deldi kazma ile bağrımı, 
Ben bilirim ben yaşadım ağrımı, 
Gel deyince kurt, kuş duyar çağrımı, 
Mor göğsümü hep yorgunlar dağlar ey!

Dedim:
Can Mevlana, dost Yesevi bendedir, 
Yunus Emre sevi sevi bendedir, 
Sevgi yüklü gönül evi bendedir, 
Gönüllerdir benim yerim dağlar ey!

Dedi:
Zamanlarda adım adım koşarsın, 
Nefes nefes ölmek için yaşarsın, 
Sen insansın elbet beni aşarsın, 
Elbet sende alperenler, beyler ey!

Ve beraber dedik ki:
Hem insanız, hem yoldaşız, hem dağız, 
Yağmur yoksa, gönül yoksa kurağız, 
Neticede ikimizde toprağız, 
Hüvelbaki, Allah kerim dağlar ey!

Mehmet Ali Kalkan