Tanrı kelamı öğütten,
Hak nizamı kur dediler.
Doğruldular da Söğüt’ten,
Ya Allah,destur dediler.

Rüzgar hafifi savurur,
Ateş geleni kavurur,
Bak çınar kök saladurur,
Bakmazsan kurur dediler.

Uzak kaldı Karakurum,
Batı’da bir başka durum,
Hata affetmez uçurum,
Bilenler durur dediler.

Doluna gönül doluna,
Düşülmeli Hak yoluna,
Şer kaleler zaptoluna,
Mehterbaşı vur dediler.

Okunu hedefsiz atan,
Helaline haram katan,
Beytülmal’a el uzatan,
Kendini vurur dediler.

Söz verip de döne döne,
Mahçup olma il’e,kün’e,
Kimse giymez ki üstüne,
Suç olsa samur dediler.

Hiç ayırma dağı,düzü,
Kayır yetimi,öksüzü,
Çadırın olsun gökyüzü,
Cihada buyur dediler.

Maziyi bil,atiyi bil,
Kendinden ver sebil sebil,
Yalnız Hak önünde eğil,
Arayan bulur dediler.

Kafire zahmetin olsun,
Mümine rahmetin olsun,
Kur’an’a hürmetin olsun,
O’ndadır huzur dediler.

Sığda kalma gir derine,
Kibir katma eserine,
Sakın ola askerine,
Getirme gurur dediler.

Ümitsiz olmaya beşer,
Gahi baykuş güle düşer,
Gahi ümit Nil’e düşer,
İşte misal Tur dediler.

Karalar sır değil akta,
Sabah ayandır şafakta,
Düşman ki daim ayakta,
Belki su uyur dediler.

Kimi uzansın alıca,
Kimi el atsın kılıca,
Doğu uçtan batı uca,
Hira mührü vur dediler.

İnsan su ile topraktır,
İnsan var yelde yapraktır,
İnsan var dolu başaktır,
İnsan var çamur dediler.

Merhamet nefsi yendirir,
Ehli kamil güvendirir,
Dolu ekin baş indirir,
Olmalı vakur dediler.

Kılıç ile değişmez arz,
Alime etme itiraz,
Ululemre itaat farz,
Doğruluk budur dediler.

İnsan ya din kardeşindir,
Ya da Adem’den eşindir,
Ol Peygamber güneşindir,
Eyleme kusur dediler.

İlkin yol iki denize,
Peygamber muştulu ize,
Diz çökmeli Bizans bize,
Yıkılmalı sur dediler.

Yanmayan yürek gamlıdır,
Biliriz gün akşamlıdır,
Amma devlet devamlıdır,
Oğuz’ca şuur dediler.

İyilik gönlün demidir,
Yıkmak kalbin elemidir,
O ki Rabbülalemindir,
Alemlere nur dediler.

İnsan ki kemikle ettir,
Can bedene emanettir,
Devlet ki ebed müddettir,
Haşre kadar dur dediler…

Mehmet Ali Kalkan