Nakkaşımız bizi ezel bî levn ü renk yazupdurur
Levh-i gönülden gayrının nakşını hep bozupdürür

Küllab urub canımıza dün gün çeker kendüzüne
Küllî cihandan serteser meylümüzü üzüpdürür

Yer gök dahi olunmadan “Kalû Belâ” söylenmeden
Kendü cemâlin görmeğe gözgü bizi düzüpdürür
 
Ol gözgüye her dem bakar âşıkları oda yakar
Niceler ol Manuırlayın kül oluban tozupdurur

Gör âşık nider bu cânı dün ü gün hep ister anı
Gel gör anı sevenleri dü cihandan bezüpdürür

Gör âşıkı âvâredür azmi heman ol yâredür
Düşübeni ile şara âlemi ol gezüpdürür

Bu Eşrefoğlu Rûmî’yi aşk deryâsının mevcleri
Taştan taşa çala çala mahveyleyüp ezüpdürür