Sanford Meisner, 1931 yılında Lee Strasberg, Harold Clurman ve Cheryl Crawford ile birlikte Grup Tiyatrosu’nu kurdu. O zamanların önde gelen oyunculuk yöntemi, Strasberg’in metoduydu. Meisner, bu metodun aktörün hayal gücünü sınırlandırdığını fark etti ve 1940’ta kendi tekniğine odaklanmaya başladı. O, bir oyuncuiçin en zor şeyin duygusal hafızasını aktive etmek ve hayali koşullar altında “gerçekten yaşamak” olduğunu biliyordu. Oyuncunun diyalog yerine altta yatan duygulara odaklanması gerektiğinin de farkındaydı. Ve tekniğini oyuncunun tepkilerini eğitme, gerçekçi tepkiler vermesine yardımcı olma ve onu hayal ettiği koşulda reaktif tutma üzerinetasarladı. Tekniğinin merkezine üç ilke koydu: “Duygusal hazırlık”, “tekrarlama” ve “doğaçlama”. En ünlü egzersizi olan “tekrarlama”ylaamaçladığı şey, aşırı düşünen “ben merkezli zihni” denklemden çıkarmak, kelimeleri arka plana atarak dizginleri duyguların eline bırakmak ve oyuncunun hayali koşullar altında “gerçekten yaşaması”nı sağlamaktı…
“Gerçekten yaşamak”, yalnızca tiyatro sahnesinde rol kesmek için lâzım gelen bir bilgi değil oysa. Hayat sahnesinde devleşmek için de şart olan bir meziyet. Bugünün karmaşık yaşam koşturmacası ve müthiş monotonisi içerisinde hayli hayali de bir söylem. Kalbi takip etmeye, her gün yeni ve taptaze bir hayat solumaya güç yetirmek çok zor. Kendi içine doğru derin bir dalışa geçmek ve kendi gerçek yoluna göre yaşamak sürreel bir düş adeta. Kendini başarmaksa bir mucize. Hayatın içine ruhu boşaltmak, o ruhla hayatı kompozise etmek ayrı ve geniş bütçeli bir öykü…
Yoksa sere serpe modda yaşamakta ne var.
Avuntu ve tesellilerin aritmisinde, bir meşguliyet curcunasında, hızla ve telâş içinde, mahkûm ve mecbur bir hâlde nefes alıp vermekse yaşamak şayet, ömründen hayat yapmış çok’lar var aramızda. Ne mutlu!
Hayatı kavradığı kökten filizlendirmek, gölgesini hayata düşürmek, içinden ayet ayet, cüz cüz hayatlar dökmekse şayet yaşamak, sımsıkı sarılalım hayatın doğru kapısından giren o az’lara. Müziğin altındaki bas gibi hep var edelim onları hayatlarımızda…
İyi haftalar…
