(D. 3 Ekim 1901 / Ö. 5 Haziran 1974)
Felsefeci, Sosyolog, Yazar
Hazırlayan: Mehmet Memiş, Öğretmen (E)
İstanbul’da doğdu. Kimyager Dr. Mehmed Ziya ile Kırım Savaşı sırasında ailesiyle Türkiye’ye göç eden Kazan’ın tanınmış müderrislerinden Kerim Hazret’in torunu Müşfike Hanım’ın oğludur. Tefeyyüz İptidai Rüştiyesi’ni, 1918 yılında İstanbul Sultanisi’ni, 1921’de Mülkiye Mektebi’ni bitirdi. Yine 1921’de Darülfünun-ı Osmanî Edebiyat Fakültesi Coğrafya Kürsüsü’ne asistan olarak atandı. Burada 1923 yılında felsefe tarihi, ahlak ve sosyoloji derslerinden sertifika aldı. 1923’ten itibaren Bursa ve Ankara liselerinde öğretmenlik yaptıktan sonra 1925 yılında Maarif Vekaleti İstatistik Şubesi Müdürlüğü yaptı. 1926’da MEB Talim ve Terbiye Kurulu Tercüme Bürosu üyeliğine seçildi. Vatan hizmetini yaptıktan sonra İstanbul Çapa Kız Muallim Mektebi’nde tarih ve psikoloji, İstanbul Erkek Lisesi’nde felsefe ve tarih, İstanbul Erkek Öğretmen Okulu, Galatasaray ve Kabataş liselerinde felsefe ve sosyoloji öğretmenliği yaptı.
1933’te yeni kurulan İstanbul Üniversitesi’ne Türk medeniyeti doçentliğine tayin edildi; ardından araştırma yapmak üzere Berlin’e gönderildi. Döndüğünde üniversitede Türk tefekkür tarihi, mantık, değerler teorisi, İslam felsefesi, ahlak, sistematik felsefe ve sosyoloji okuttu. 1941’de profesörlüğe yükseltildi. 1944’te kurulan Sosyoloji Kürsüsü’nün yönetimine getirildi. 1949’da Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’ne geçti; bu fakültede emekli oluncaya kadar mantık ve sistematik felsefe kürsüsünde ders verdi. 1957’de kendisine ordinaryüs profesörlük unvanı verildi. 1968’de açılan Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde eğitim ve ilim felsefesi okuttu. 1971 yılında emekli oldu, ancak İlâhiyat Fakültesi’ndeki görevini 1973 yılına kadar sürdürdü. 5 Haziran 1974’te İstanbul’da vefat etti.
İlmî faaliyetlerinin yanı sıra edebiyat, resim ve hat çalışmaları da yapan Hilmi Ziya Ülken Fransızca, İngilizce, Almanca ve Arapça biliyordu. Hilmi Ziya Ülken, yazı hayatına 1912’de çıkardığı Çocuk Dünyası adlı şiir kitabı ile girdi. 1923-1924 yıllarında bir grup arkadaşıyla birlikte Mihrab ve Anadolu Mecmuası’nı çıkarmış; Dergâh, Her Ay, Tan, Türk Yurdu, Ülkü, Hareket, İstanbul, Kültür Haftası, Yeni İnsanlık, Millî Mecmua, Şarkiyat Mecmuası, Türk Düşüncesi, Türk Folklor Araştırmaları, Türkiyat Mecmuası ve imtiyaz sahibi olduğu Galatasaray dergisiyle Mülkiye dergisinde yazılar yazmıştır. 1927’de Felsefe ve İçtimaiyat dergisini çıkarmış, İnsan dergisini 1938’den 1943’e, Sosyoloji Dergisi adlı yıllığı 1960 yılına kadar yayımlamıştır. 1937’den sonra çok sayıda ulusal ve uluslararası bilimsel toplantıya katılmıştır. 1918-1920 yılları arasında karakalem, 1940-1945 arasında yağlı boya, 1967-1970 arasında kompozisyon çalışmaları yapmış ve bunları sergilemiştir.
Hilmi Ziya Ülken’e göre felsefenin temel konusu varlıktır; hakikat ve düşünce problemleri varlık probleminden doğar. Fenomenolojinin tasvir metodundan hareket eden Ülken, olayları tek bir köke indirmeksizin her birini kendi orijinalliği içinde ele alma imkânının fenomenolojik yöntemde olduğu görüşündedir. Böylece varlığı, insanı, insandaki bilgi ve değeri bu yolla açıklamaya çalışır ve karmaşığı basite indirgemekten kaçınır. Felsefe tarihinde Saint Augustine, Pascal, Heidegger, Max Scheler geleneğine bağlıdır. Ona göre felsefe bilmeyle başlar; fakat bilme bütün problemlerin çözümüne yetmez, çünkü bilgi sınırlıdır. Bu sınırlı oluş, vasıta ve araştırmaların yetersizliğinden değil söz konusu problemlerin niteliği gereği araştırmacıya mukavemet etmesinden ileri gelir. Bilmenin bittiği yerde düşünme başlar.
Düşünme varlık âlemine olabildiğince açılmak demektir. Âlem var olanlarla sınırlıdır. İnsan var olanların bütün basamaklarında yükselse bile sınırlarda kalır ve onları ancak âlem kavramıyla kuşatır. Mutlak hakikate ulaşmak için özne-nesne ikiliğini aşmak gerekir. Fakat bu ikiliği âlem kavramıyla aşmak mümkün değildir. Bu durumda aşkın varlık yani mutlak hakikat (Tanrı) bilme ve düşünme güçlerini aşar. Aşkın varlığa ancak inanmayla nüfuz edilebilir. İnanmak varlığın birliğine ulaşmaktır. Sonuçta hakikate ilimle imanı birleştirerek ulaşılır (Bilgi ve Değer, 66-67, 211-213; Varlık ve Oluş, 106).
Böylece Ülken, bilginin değişken tavrı ve düşüncenin yetersizliği karşısında varlıkların çift kutupluluğundan aşkın varlık sayesinde kurtulmanın mümkün olduğu, aşkın varlıkla da ancak iman yoluyla temas kurulabileceği sonucuna varır. Hilmi Ziya Ülken’in felsefesinde orijinal sayılabilecek yan burasıdır.Ülken’in felsefesinde hâkim düşünce özne-nesne ikiliğidir. Ülken bilme, düşünme ve inanmaya dair fikirlerinin sonucu olarak inançtan başka bir yolla aşkın varlığa nüfuz edilemeyeceğine inanır. Ona göre Gazzâlî’nin kalp gözü, Pascal’ın kalp mantığı ve ince görüş, Bergson’un sezgi dediği güçler imanın keskinleştirdiği yeni görüş yollarıdır. İnsan kimliği bakımından sonludur, sonsuz varlığı yaşayamaz, ancak onu düşünür. Bu düşünce insanî varlığın kendini aşmak için gösterdiği en büyük çabadır. Sonsuza ait düşünceye inanma denir.
Sonsuz varlık hakkındaki düşünce bir seçme değildir; aksine sonlu olan varlığın var olanlar üzerindeki düşüncesinden çıkardığı mantık kişiyi sonsuz varlık üzerinde düşünmeye zorlar. İnsanın nesnelerden ibaret dünyası âdeta bu aşkın varlık tarafından her yönden kuşatılmıştır. Aşkın varlık olduğu içindir ki insanî varlık şuurlu ve mânevî olabilmektedir. Ahlâkı ve dini mümkün kılan, ruhlar arası iştiraki doğuran aşkın ilişki bulunmasa insanlık ortadan kalkar. Âlem aşkın varlığın tecelli alanıdır. Allah’a iman bilginin tamlığını ve bütünlüğünü sağlar. Bu imanın sağladığı bilgi dengesi dışında yalnızca mekanizm, akıl dışı varlık, kör tabiat ve karmaşa vardır.
Düşünceden Tanrı kaldırılırsa bilinç, özgürlük ve sorumluluk anlamsız kalır. İnsan aşkın varlığa karşı sorumlu olduğundan kendi kendine ve başka insanlara karşı da sorumludur. İnsanın aşkın varlık önündeki sorumluluğu ona gerçek âleminde kendisini varlıklardan ayıran vicdan özgürlüğünü verir. “İnsan özgürdür” demek, “Sonsuz varlığı düşünebiliyor ve kendi zamanî oluşuna bu şuurla bakabiliyor” demektir (Felsefeye Giriş, II, 226-235; Tarihî Maddeciliğe Reddiye, 51; Bilgi ve Değer, 390; Varlık ve Oluş, 415-416).
İman sayesinde insan hem güç kazanır hem de başka insanlar ve tabiat üzerindeki egemenliğini sürdürür. Bu egemenliğin ilk adımı arzularına gem vurma şeklinde dinî yasaklarla başlar. Toplumların her döneminde ve her yerde emirler ve yasaklar sisteminin bulunması bundandır. İman insanın kendi kendini aşmasını sağlar, bu da onun özgürlüğünü kazanması demektir. Sonuçta insan inkâr ettiği için değil kabul ettiği için özgür ve büyüktür. Sanat, ahlak ve din alanında değerlerin yaratıcılığı iman gücünün eseridir. Ancak iman gücü verimliliğini koruyabilmesi için hoşgörüyle beraber yürümelidir; hoşgörüsüzlük insan, toplum ve tabiat üzerindeki egemenliği tahakküme dönüştürür. Gerçek ideal maddeden ve hayattan çok manevî değerlere yönelik ideallerdir.
İnsan ve ruh üzerine çözümlemeler yapılmadan sosyoloji ve felsefe meselelerini açıklamak imkânsızdır. Zira ruhun yokluğunu savunmak bütün gerçekleri inkâr etmek demektir (Umumi Ruhiyat, 51-55).
Ülken, her şeyin maddeden ibaret olduğu görüşüne karşı fizikçi Werner Heisenberg’den yararlanarak insanlığın bütün başarılarının ruhtan kaynaklandığını savunur. Maddeye değer veren ruhun ona olan aşkıdır. Bedenle ruh birbirinin hem tamamlayıcısı hem karşıtıdır. Bedensiz ruh hayal, maddesiz mana vehimdir. Felsefenin en büyük problemi ruh-beden ilişkisidir. Ahlak bu ilişki üzerine kurulabilir. İnsan ruhu ve bedeniyle somut, bölünmez bir bütündür.
Bedenle ruhtan sadece birinin eğitimini ön planda tutmak kişilik bütünlüğünün bozulmasına sebep olur. Ruhu ihmal ederek yalnız bedeni eğitenler insan yerine makine meydana getirirler (Aşk Ahlâkı, 13-14). İnsan bir yandan kendi nesnesini tekrarlayıp soyutlaştırır ve fikir hâline koyar, diğer yandan kendi benini nesne gibi alıp gözünü kendine çevirir ve iç âlemini kurar. Böylece hayatî, iktisadî, estetik, ahlâkî ve fikrî değerleri oluşturur. Buna içtimaî-ruhî hayatın doğuşu denir. Her şahsiyet dışa dönük yönüyle toplum, içe dönük yönüyle bireydir. Bu sebeple sosyolojinin konusu karşılıklı insan ilişkilerinden ortaya çıkan olaylardır. Fert ve toplum çatışması karşısında ne sosyolojiyi psikolojiye ne psikolojiyi sosyolojiye indirgemek mümkündür. Çünkü fert-toplum ikilisinden kurtulmanın imkânı yoktur.
Bedenî değişmelerle ilgili ferdî benlik ve şuura sahip olunduğu gibi sosyal olaylarla ilgili de bir içtimaî bünye ve şuura sahip olunabilir. Toplumda değişen hiçbir şey bulunmasaydı sosyal hafıza teşekkül etmezdi; aksine toplum sadece değişmelerden ibaret olsaydı çeşitli değişmeler arasında bağlantı kurulamaz, onların aynı topluma ait olduklarını söyleyecek bir benlik bulunmazdı. Her iki hâlde de toplumun teşekkülü imkânsız kalırdı.
Kısacası sosyal bilinç değişmeler arasında sabit kalan kolektif bir varlığın bilincidir. Sosyal bilincin iki özelliği vardır: Hafıza ve sosyal mantık. Hafıza mitolojiler, destanlar, tarihler, hatıralar şeklinde ortaya çıkar. Sosyal mantık ise toplumun dış âleme çevrilmiş objektif görünümü, pratik davranışlarıdır. Buna toplumun teorik ve pratik aklı denebilir. Ülken, bütün toplumların temelinde şuur, irade ve otoritenin bulunduğu görüşünden hareketle toplumu, “aynı otoriteye itaat eden ve bundan dolayı aynı âdetlere sahip olan insanların meydana getirdiği topluluk” diye tanımlar. Diğer bir tanıma göre toplum maddî ve manevî olarak insanı kuşatan fiiller, karakterler, inançlar ve değerler sistemidir. Geleneksel görüşün iddia ettiği gibi toplum sözleşmeden doğmamıştır, sözleşme toplumun eseridir.
Marx ve arkadaşlarının tezlerinin aksine sosyal yapının esası alt yapı olayları değildir; çünkü bir ekonomik olay mutlaka bir sosyal kurum içerisinde, yani belirli bir şekil ve siyasî özellik aldığı zaman sosyal bir rol oynar. Toplumda iktisadî, hukuki ve ahlaki hadiseler birbirinden bağımsız gerçekleşmez; ancak sosyal bir determinizmden ve bunu hazırlayan karşılıklı etkiler silsilesinden söz edilebilir (Felsefeye Giriş, II, 48-49; Sosyoloji Problemleri, 199-201).
Hilmi Ziya Ülken ilk çalışmalarında Aristo’nun varlık tabakaları görüşünün etkisinde kalmış olup sosyolojisinde de bu etki görülür. Ona göre toplumda sosyal işlevler ne kadar farklılaşırsa sınıflar o derece birbirinden ayrılır ve birbirini o ölçüde tamamlar. Sınıflar arasında çatışma kadar bağlanma ve yardımlaşma da vardır. Bu bakımdan toplum sınıftan doğmamıştır, nitekim ilkel toplumlarda sınıf yoktur, ilkel toplumların karmaşıklaşmasından sınıf doğmuştur. İnsanları servet, asalet ve bilgi derecesine göre değil ruhun ve ahlakın kudretine göre mertebelere ayırmak lazımdır.
Gerçek özgürlük ve demokrasi ihtiras ve aşk üzerine kurulmuş mertebeler toplumundan geçer. Amerikanizm ve Bolşevizm’le çocukluk devrini idrak eden medeniyet mertebeler devletiyle olgunluğunu tamamlayacak ve şahsiyetine kavuşacaktır (Felsefeye Giriş, II, 48-49). Ülken, Veraset ve Cemiyet adlı kitabında kalıtımla toplumun etkileşimini tartışır. Marazî Şuur ve diğer eserlerinde aynı konu üzerinde durarak toplumdan alınan etkilerin sonraki kuşaklara geçtiğini, çocuğun daha ana karnındayken biyolojik, sosyolojik ve fizyolojik etkilerle karşı karşıya kaldığını ileri sürer; bu etkilerin ortaya çıkardığı ırka da içtimaî ırk adını verir. Milletler, asırlarca bağımsızlıklarını ve toprak bütünlüklerini kaybetmiş olsalar bile güçlü bir temele dayanmaktadır, bu temel içtimaî verasettir. Toplumlar, yalnız eğitimle değil aynı zamanda verasetle de bütün yetenekleri nakleden sağlam ve devamlı bir temele sahiptir. Ülken buna potansiyel şahsiyet adını verir (İçtimaî Doktrinler Tarihi, 246; Tarihî Maddeciliğe Reddiye, 228).Ahlakı, meselelerin meselesi olarak gören Hilmi Ziya Ülken’e göre ruhun kudreti olgunlaşıp taşmaya başlayınca ahlak durumunu alır. Ahlakın gücü kültürleri hükmü altına alıp toplumlara yön verdiği zaman siyaset doğar. Ruh ancak ahlakla fiile yönelir ve ahlak siyasetle tamamlanır. Ahlaklı olmak imanını dünyaya yaymak, irfanını fiil hâline koymak demektir; bu ise ruhun kudreti sayesinde mümkündür. Ruhunda kudret, aşk ve cesaret bulunmayanın irfanı da olmaz. Ahlakın son hedefi insanlıktır. Fakat henüz ahlakın bu yönü her yerde fiile geçmemiştir, insanlık bu hakikatin kabul edilmesiyle gerçekleşecektir. Hakiki siyaset ahlaka, hakiki ahlak ruhun mertebelerine dayanmalıdır. Ruhun mertebelerinden geçmek psikolojik ve sosyal gelişme demektir. Aşk ahlakının zaruri sonucu mertebeler toplumudur. Ahlaka dayanmadan ne ilim ne de siyaset meseleleri doğru değerlendirilebilir. Hiçbir meslek erbabını şahsî yeteneklerinden, ahlakından ayırarak sadece bir işlevi yerine getiren araç gibi düşünmek doğru değildir (Aşk Ahlâkı, 133-148).
Türk-İslam kültürü ve düşüncesi üzerinde de çalışan Ülken’e göre Türk kültürü deyince, Orta Asya’da temelleri atılmakla beraber X. yüzyıldan beri Türkiye’de gelişmekte olan kültür anlaşılmalıdır. Türk düşünce hayatı Uzakdoğu’dan Avrupa içlerine kadar yayılmış, üç medeniyet çevresinden geçmiştir. Bu kültür, Orta Asya’dan Anadolu ve Rumeli’ye doğru aralıklarla birkaç yüzyıl süren Türkmen göçlerinden sonra İslam medeniyeti içinde teşekkül etmiş ve son yüzyılda Batı medeniyetinin etkisiyle hayli değişmiştir. Bu sebeple Türk kültürü İslam ve Avrupa medeniyetleriyle ilişkisi bakımından incelenebilir (İnsanî Vatanperverlik, 18).
Hilmi Ziya Ülken, İslâm felsefesi ve genel olarak İslâm düşüncesi üzerine daha çok Batılı kaynaklardan istifadeyle geniş kapsamlı çalışmalar yapmıştır. Onun La pensée de l’Islam adlı kitabı İsmâilîlik, kelâm, fıkıh, tasavvuf ve İslâm felsefesini içine alan genel bir İslâm düşüncesi tarihidir. İslâm Düşüncesi I: İslâm Düşüncesine Giriş başlıklı kitabında Batılı bilim ve fikir adamlarının İslam dini hakkında değerlendirmeleri, İslam, Kur’an, İslam’da inanç ve ibadet esasları, İslam’da hikmet, ahlak gibi konular incelenmiş; bazı şarkiyatçıların İslam diniyle ilgili eleştirileri cevaplandırılmıştır.
Ülken’in İslâm Düşüncesi II: İslâm Felsefesi Tarihi adlı eseri, ikinci el kaynaklardan yararlanmak suretiyle başlangıçtan Gazzâlî’ye kadar İslam felsefesi ve filozoflarına dair bilgiler içermektedir. Daha sonra yayımladığı İslâm Felsefesi: Kaynakları ve Tesirleri: Eski Yunan’dan Çağdaş Düşünceye Doğru başlıklı eserinin büyük kısmı yukarıdaki kitaptan faydalanılarak yazılmış olup oradaki konulara Endülüs’te Meşşâî felsefesi, İslâm âleminde Yahudi filozofları, İşrâkīlik, bağımsız filozoflar, tasavvufî felsefe, İslam âleminde müsbet ilimler, İslam ilim ve felsefesinin Batı’ya etkisi konuları eklenmiştir. Türkçede İslam felsefesi tarihiyle ilgili kaynakların oldukça kıt olduğu bir dönemde eser özellikle ilahiyat çevrelerinde geniş ilgi görmüş, uzun yıllar İlahiyat fakültelerinde ders kitabı olarak okutulmuştur.” (Sanay 2012).
Hilmi Ziya Ülken, Yakup Kadri Karaosmanoğlu’ndan sonra, Kemal Tahir’den önce, imparatorluğun yıkılışından başlayıp yeni Türkiye’nin kuruluşuna kadar uzanan büyük bir yorum bileşiği olan “İnsan Meddücezri” dizisini 1939 yılında kaleme almaya başlamıştır. Posta Yolu adlı romanı İnsan Meddücezri Dizisi’nin üçüncü kitabıdır. İlki Bağbozumu ve ikincisi Yarım Adam’dır. Bağbozumu o yıllarda yayımlanmadığı gibi henüz taslağı da bulunamamıştır. Dizinin yayımlanan ilk kitabı olan Yarım Adam mütarekenin ilk aylarında geçer. Okur daha ilk sayfalarda henüz Anadolu hareketinin başlamadığı karanlık bir tedirginliğin içinde bulur kendini. Posta Yolu’nda artık İstanbul-Anadolu ilişkisi başlamış; fakat eski İttihatçıların hepsi yerlerini tam alamamışlardır. İnsan Meddücezri, İmparatorluğun II. Meşrutiyet döneminden başlayarak yıkılışına giden gelgite koşut olarak devletimizin kurtuluş yollarını arayan bütün önerilerin de gelgitini vermeyi amaçlamış büyük bir bileşimdir. İki cildin altı yüz sayfasında yalnızca Mütarekenin ilk aylarını ve iflas etmiş İttihatçılığın nedenlerini açıklayan roman, Anadolu İhtilalinin perde arkasında, Mustafa Kemal cephesinin oluşumuna, zaferin sonuçlarına, yeni devletin özelliklerine, Cumhuriyet devrimine, Atatürk dönemine uzanamadan eksik bir panoramanın yarım çalışması görünümündedir. Tek tek okunuşları büyük haz veren bu iki güçlü roman, bize eşlerinin aranışını da birlikte getirmektedir. Bir toplumbilimci yönteminin geniş kapsamıyla ele alınmış bu zaman dilimi, onu yaşayan kişilerin psikolojik bunalımlarını hiç ihmal etmeden tam bir nesnellikle işlenmektedir (Mutluay 2014). Posta Yolu 2014 yılında İş Bankası yayınları tarafından basılmıştır.
Kitapları
Umumî Ruhiyat (İstanbul 1928),
Felsefe Dersleri (Metafizik):
Bilgi ve Vücud Nazariyeleri (İstanbul 1928),
Umumî İçtimaiyat (İstanbul 1931),
Aşk Ahlâkı (İstanbul 1931, 1958; gözden geçirilmiş ilâveli ve sadeleştirilmiş baskısı, Ankara 1971, İstanbul 1981),
Türk Tefekkür Tarihi (I-II, İstanbul 1932-1933),
Türk Filozofları Antolojisi (I, İstanbul 1935),
Uyanış Devirlerinde Tercümenin Rolü (İstanbul 1935),
Yirminci Asır Filozofları (İstanbul 1936),
İçtimaî Doktrinler Tarihi (İstanbul 1941),
İbn Haldun (İstanbul 1940, Ziyaeddin Fahri Fındıkoğlu ile birlikte),
Ziya Gökalp (İstanbul 1942),
Mantık Tarihi (İstanbul 1942),
Dinî Sosyoloji (İstanbul 1943),
Sosyoloji (Umumi İçtimaiyat’ın 2. baskısı, İstanbul 1943),
Yahudi Meselesi (İstanbul 1944),
İslâm Düşüncesi (İstanbul 1946),
Ahlâk (İstanbul 1946),
İslâm Medeniyetinde Tercümeler ve Tesirleri (Uyanış Devirlerinde Tercümenin Rolü adlı kitabın genişletilmiş baskısı, İstanbul 1947),
Millet ve Tarih Şuuru (İstanbul 1948, 1976),
Tarihî Maddeciliğe Reddiye (İstanbul 1951, 1963, 1981),
İslâm Düşüncesi I: İslâm Düşüncesine Giriş (İstanbul 1954),
Sosyoloji Problemleri (İstanbul 1955),
Dünyada ve Türkiye’de Sosyoloji Öğretimi ve Araştırmaları (İstanbul 1956),
Veraset ve Cemiyet (İstanbul 1957),
Felsefeye Giriş I (Ankara 1957, 1963),
İslâm Düşüncesi II: İslâm Felsefesi Tarihi (İstanbul 1957),
Felsefeye Giriş II (Ankara 1958),
Siyasî Partiler ve Sosyalizm (İstanbul 1963),
Bilgi ve Değer (Ankara 1965),
Türkiye’de Çağdaş Düşünce Tarihi (II, İstanbul 1966),
Eğitim Felsefesi (Ankara 1967),
İslâm Felsefesi: Kaynakları ve Tesirleri: Eski Yunandan Çağdaş Düşünceye Doğru (Ankara 1967; Konya, ts. [Selçuk Yayını]),
Varlık ve Oluş (Ankara 1968),
İlim Felsefesi I (Ankara 1969),
Sosyoloji Sözlüğü (İstanbul 1970),
Toplum Yapısı ve Soya Çekme (Veraset ve Cemiyet’in değişik baskısı, İstanbul 1972),
Genel Felsefe Dersleri (Ankara 1972),
İnsanî Vatanperverlik (İstanbul 1933,
İnsanî Vatanseverlik adıyla, İstanbul 2007).
Kaynakça
Sezgin , Furkan, http://teis.yesevi.edu.tr/
Işık, İhsan (2006) . ” Ülken, Hilmi Ziya”. Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi. C. 9 . Ankara: Elvan Yayınları. s. 3726-3728.Sanay, Eyyüp (2012). ”Ülken, Hilmi Ziya”. TDV İslâm Ansiklopedisi. C. 42. İstanbul: TDV Yayınları. s. 291-293.
Ülken, Hilmi Ziya (2014). Posta Yolu-İnsan Meddücezri. İstanbul: İş Bankası Yayınları.
Yalçın, Murat (2010). ”Ülken, Hilmi Ziya”. Tanzimat’tan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi. C. 2. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. s. 1083-1085.
