Böyle söylemişti teyzem bize geldiği vakit… Uzun zamandır böylesine bir araya gelememiştik. “Adam, adamı görünce yeğniliya…” demişti. Neden böyle demişti? Özlemişti. Hem de çok özlemişti.
İnsan sevdiklerini özler, görmeyi arzular, muhabbetini ister, onlara bir şeyler ikram etmek ister… Bu yüzden başlıktaki ikinci insan kelimesi sevdiklerimizi, akrabayı, komşuyu, çocuklarımızı, büyüklerimizi kısaca sevgisiyle hayatımızı ve gönlümüzü genişleten herkesi ifade eder. Sevgiyle genişleyen bir yürek, sevdiklerini görmeyi diler. Uzun bir süre görülmeyen eş, dost, akraba ile bir araya gelindiği vakit insanın çilesi, gurbeti, derdi hafifler. Yeğnilir bu insan yükünü sırtından atmış biri gibi. Bu bir mânevî ihtiyaçtır. Ruhun arzu ettiği âşinalığı tanıdıklarımızda görmeyi istemektir. Evrende yalnız olmadığımızı derinden hissetmektir. Mânen ferahlamak ve genişlemektir. Yüreğimiz zaten hassas… İşte orayı bütün çıkar ilişkilerinden uzak bir şekilde sevgiyle doldurabilmektir. Sıla, akraba, arkadaş, eş dost, evlat, aile bunun için vardır.
Kızılderililer insanın sevgisizlikten ölebileceğini söyler. Nice insan sevgiyi duyamamak yüzünden mânevî bir ölü hâline geliyor hayatta. Bunda da en büyük payı onun akraba ile bağını koparması alıyor. Öte yandan hayatı istila eden bir gösteriş duygusu da bizleri sevgiden, muhabbetten alıkoyuyor.
Gösterişin olduğu yerde sevgi gelişmez. Bu hissedildiği zaman o yerde durmanın bir mânâsı da yoktur. İnsan bilgisiyle, yediğiyle, giydiğiyle gösteri yapanları değil; sevgisiyle, muhabbetiyle, merhametiyle, şefkatiyle ve irfanıyla âlemi kuşatan yürekleri istiyor artık. Çünkü yorgun yürekler onların yanında hafifliyor, yeğniliyor. Yoksa yüreğe ağırlık veren konuşmalar ve kimselerle ne alışverişimiz olabilir! Bu türden kimselerle olan bütün ilişkilerimiz yasak savmak kabilinden şeylerdir. Hâlbuki insan, yüreğinin yeğnildiği bir dostu, akrabayı, sevgiyi, ümidi, merhameti çölde suyu arar gibi arıyor bugün. Çünkü gösterişten sevgiye pek vakit ayıramadığımız zamanlardan geçiyoruz. Fakat artık o mânevî hâller, gönülden yükselen yüce talepler de kendini göstermeye başladı. Yani birlik ve dirlik hâline geçmek istiyor dünya. Fakat bu önce sevdiklerimize vakit ayırarak başlamalı. Çünkü sevgisizlik yükünden kurtulmanın başka yolu yok. Teyzemin de dediği gibi insan, insanı görünce yeğnilir.
