Üç sözden fazla değil bütün ömrüm, üç söz: Hamdım, piştim, yandım.    

Hz. Mevlâna                              

C- YANDIM 3

7.

Müzmin bir hicranın göğsünden sızarken hüzün ağlama sakın

Rüyada gibi senin ilhamını yapraklarına yazdım güllerin,

Bir can yitiğiydi aradığım efsunlu gönüllerde kalbine sığınan

Gerçeğin içindeki hayâli aramaktı tercihim bunu defalarca söyledim

Suskunluğun sınırından geçerek bir barınak yaptı dilsizlere

Issız köşenin sâkini yorgun bir muhip sözü dile getirdi

Eşya anlamını buldu sessizce bakıp dururken ve anlamsızca

Görünmeyen göründü bilinmeyen bilindi yabancı dost oldu

Cevabını buldu en çetin sual malum olsun lafazan meczuba

Yoksul şehirlerin zengin mâzisi için sefere çıktı Surre Alayı

8.

Muallaka şairlerinden değildim Suku Ukâz panayırına hiç katılmadım

Yürük bir küheylanım olmadı ahu peşinde koşturduğum

Kara çadırın içinde sızıp kalmadım gün ortasında

Yeldirmedim kuru bir hevesin ardı sıra gazeller okuyup bedenimi

Gecenin bir vaktinde mazhar olduğum müjdeli bağış bende kalsın

Aslında en büyük caize değil miydi söz hazinesinin bahşedilen hikmeti

Lakin kıskanmadım Züheyr’i duyuşumuz ayrı olsa da

Aynıdır terkibi gözyaşımızın sebebiyle birlikte çağlayışları

Ulu divana durunca muhâl bir hevesti terk edilen vehim

9.

Bir yeni çağın hazırlanışının habercisiydi bozkırın göğermesi

Sevginin müjdesini getirmişti alnı ışıklı ulular

Çiçeklenmesi ve aydınlanması Anadolu yaylasının gönül uygarlığına

Bezenmesi de bu yüzdendir azat edilmiş kelimelerin

Ve tutuklu kalplerden müphem kibirlerin silinmesi

Harap edilmiş şehirlere yıldızlar indi dün gece

Telaşlı bir yarasa şaşkınlığıyla birlikte terk etti bu diyarı

Mahzun gözlü yetimler gün yenisine çevirdi yüzlerini

Aşkın önsözüydü kuşandıkları cevşen İnşirah Suresinden

Andı çağrısındaydı ve her konuştuğunda sabah olurdu vakit

Ahmet URFALI

(Eğitimci, yazar, Eğitim Yöneticisi)