Kaf dağında büyülü şarkıydı sevgili adında.

Aşk rengi gözleri haberdi kırlangıç kanadında.

Susuşu ayrılık bestesi, esrarlı vuslattı billur sesi,

Nihavend söylerdi gülüşü, bir saba idi sırlı nefesi.

Avazesi yankılanınca kalbi yanık gök kubbede kandil kandil,

Sanki yıkılırdı ol şehr-i Babil, kanat çırpardı sessizce ebabil…

Yalnız maşuklar fısıldardı aşkı yüce dağlara, sevdalı şebneme,

O saba beste için yalvarırdı yağmura , göz bebeğindeki neme

Ama… Bitti an, geçti zaman, küstü mekan, aşk unutuldu Kaf dağında,

Aşıklar gitti eski bahara, Sam yelleri esiyor  şimdi gönül bağında .

Sus ey söz, konuşma kelime, fısıldaşmayın heceler, harfler durun,

Bab-ı aşka el sürmeyin riyakarlar ,  kem gözlerinize kilit vurun!

Suzan ÇATALOLUK