Turgut GÜLER

20 Haziran 1389 günü kazanılan Birinci Kosova Zaferi’nin şâhî bedeli Sultan Murâd-ı Hudâvendigâr, muhârebe öncesindeki geceyi çadırında uykusuz geçirmiş ve sabâha kadar niyâza durmuştur. Muazzam bir Haçlı kuvveti hâlinde Türk ordusunun karşısına dizilen düşmanın çokluğu, Kosova’nın esen rüzgârla havalanan ve çöl manzarasını aratmayan tozları, Pâdişâh’ı en büyük güç ve kudret sâhibine yöneltmekte, onun eksilmeyecek yardımlarına hamd ü senâlar ettirmektedir.

Sultan Murâd’ın, ağzından çıkan ve sonra kalem mârifetiyle kâğıda dökülen duâsı şöyledir:

                  “Âb-ı rûy-ı Habîb-i Ekrem içün

                  Kerbelâ’da revân olan dem içün

                  Şeb-i firkatde ağlayan göz içün

                  Reh-i aşkında sürünen yüz içün

                        Ehl-i İslâma ol muîn ü nasîr

                        Rest-i a’dâyı bizden eyle kasîr

                        İtme yâ Rab mücâhidîni telef

                        Tîr-i a’dâya bizi kılma hedef

                        Bunca yıl sây ü ictihâdımızı

                        Gazavât içre yahşi âdımızı

                        İtme yâ Rab kahrın ile tebâh

                        Yüzümüzü halk içinde itme siyâh

                        Râh-ı din içre ben fedâ olayım

                        Siper-i asker-i Hudâ olayım

                        Din yolunda beni şehîd eyle

                        Âhiretde beni saîd eyle

                        Mülk-i İslâmı pâyimâl etme!”

Dünyâ târîhinden çıkarılacak devlet adamı portreleri içinde, fedâkârlık başlığını, herhâlde Murâd-ı Hudâvendigâr atardı. Sâdelik, tevâzu gibi, Türklüğün temel hasletlerinde, kendine ortak çıkacak pek çok isim varken; peşînen canını fedâ etme bahsinde, vâdîdeki isimler azalıyor. Hele Sultan Murâd tarzında, bunu önceden görüp de hazırlık yapanına, hiç rastlanmıyor.

Bu büyük şehîdin, Kosova’ya akıttığı kan, orayı ne denli Murâdî ve de Muhammedî renklere boyamıştır, el’ân açık-seçik görülüyor. Kanı, boşa gitmemiştir.