Onlarca yıldır sessiz kalan, işgal ve etnik temizlikleri fark etmeyen, Azerbaycan topraklarının% 20’sinin işgaline karşı öfkelenmeyenlerin, evlerinden sürgün edilen felaketli mülteci sayısından dolayı pişmanlık göstermeyenlerin, bugün Hocalı’da çocukların, kadınların ve yaşlıların barbarca yok edilmesine sempati duymayanların, kirli bir kutsallık tonu, yalancı bir merhamet halısı, parçalanmış bir insanlık örtüsünü üzerlerine koymaları ve Azerbaycan’ı ikiyüzlü bir şekilde suçlamaya başladıkları şaşırtıcıdır.
Peki Azerbaycan’ı neyle suçluyorsunuz? Ermenistan sınırlarını ihlal ederek mi? Hangi sınırlar?
Ermenistan 30 yıldır bu sınırları tanımıyor. Onlara hayır diyor. Ya onlar yoksa, Ermenistan nerede bitiyor ve Azerbaycan nerede başlıyor?
Tarihi gerçeklere bakın, hiç kimse Ermenilere 30 yıldır Azerbaycan’ın kendilerine teklif ettiği şeyi teklif etmemiş olsa da. «Bağımsızlıktan biraz daha küçük, ancak en büyük özerklikten çok daha büyük” formülü aslında Karabağ Ermenilerini Güney Tirol, Åland Adaları veya Grönland gibi en yüksek özerklik ve egemenlik seviyelerine yerleştirdi.
Daha da yükseğe. Bu eşi görülmemiş bir teklifti. Bir daha asla olmayacak bir teklif.
Belki Quebec veya Korsika’nın böyle önerileri vardı? Katalonya ya da Puigdemon’a ne dersin, ağır eşyalarla kaçarken? Belki de bilmiyorum ve Baskonia bağımsızlaştı mı? Fransız hapishanelerinde Korsikalı ayrılıkçılar oturmuyor mu? Almanya’da Bavyera ayrılıkçılığı destekleniyor mu? Muhtemelen şaşıracaksınız, ancak Yunanistan’da «Chameria’nın Kurtuluş Ordusu» yasaklandı, «Moravya kardeşler» bağımsızlığı ya da en azından Moravya’nın Çek Cumhuriyeti’nden özerkliğini elde edebildiler mi? Kıbrıs KKTC’Yİ tanıdı mı?
Öyleyse Azerbaycan neden Karabağ’daki Ermenilere bağımsızlık veya yüksek özerklik vermeli? Neden onların kaprisleriyle oynamalıyız? Mahalledeki devletlerine sahip insanların kaprisleriyle. En yüksek özerkliği teklif ettiler, reddettiler. Azerbaycanlılar Zangezur (Syunik) tam olarak aynı özerkliğe sahip olma hakkına sahipti. Fakat yurtlarından tamamen çıkarılmışlardı. Karabağ ermenilerinin aksine, Azerbaycan’ın Dağlık Karabağ bölgesinde sakin bir şekilde yaşamaktadırlar.
Ve her şeyden önce, koroyla yaşayabilirlerdi, neredeyse bağımsızlardı, Azerbaycan’dan muazzam bağışlar, Ermenistan’ın tüm dikkati, ekonomiye infüzyon, pasaportlar, ayrıcalıklı konum, bu iki ülkenin kaprisli ve şımarık bir çocuğu olurdu, dikkatini çekmek için birbirleriyle rekabet edeceklerdi ki, kaprisli çocuğu daha çok memnun edeceklerdi. Fakat Erivan’dan gelen dostları onları Bantustan’da bir bölgede oturmaya mahkûm ettiler, şimdi onların işi ve endişeleri barış gücü kışlalarına hizmet etmek, botlarını parlak bir şekilde fırçalamak, askerlere komposto veya dut satarak hayatta kalmak ve bir saat beklemek…
Herkes, Azerbaycan ordusunun Ermenistan’ın ordusunu yenerek Hankendi’ye (Stepanakert) girdiğini, şehrin boş olduğunu, «savaş aslanlarının», Miatsum’un ideologlarının iz bırakmadığını, terk edilmiş yaşlıların, dilencilerin ve siri Ermenilerin bodrumlarda oturduğunu herkes bilir. Fakat ordu onu insani nedenlerden ötürü ve Ermenistan ordusunun gece Karabağ’da teslimiyetini kabul etmesi nedeniyle almadı.
16.000 km2’lik (neredeyse Çeçenistan gibi ya da Ermenistan’ın cinsiyeti gibi) en fazla ayrılıkçı eğitime sahip olan »Artsakh” projesinden “ölü fikir” e hiçbir şey kalmadı. Şimdi bu şehirle birlikte 800-1000 km2’lik acınası bir saptırmadır (buna sadece yıkılmış Karabağ’ın gerçeklerine göre bir şehir denilebilir) Stepanakert ve Karabağ standartlarına göre bile onlara şehir denemeyene kadar ulaşamayan iki köy vardır: Martuni ve Martakert. Tüm. Hocalı, 1992 yılında Hankendi’ye (Stepanakert) 8 km uzaklıktaki bir köy olup siyasi nedenlerle şehir statüsüne kavuşmuştur.
Haksızlığın ve umutsuzluğun bir parçası her şeyi kaybetti.
Şimdi, Azerbaycan ordusunun üçlü halkasıyla çevrili rezil bir adam oturuyor. Eh, sıvı barış gücü görevleriyle de. Finita La Comedia. Onların dünya ile olan tek bağlantısı, Azerbaycan’ın lütufla sağladığı Laçin Koridorudur (sıradan bir yol) üzerinden bantustan’dan çıkabilirler.
Asıl soru şu ki, eğer Ermenilere insani yardım koridoru verilirse, yani toprak dışı statüye sahipse ve Azerbaycan orada kendi görevlerini yerine getirmiyorsa, böylece Ermenilere hayatı zorlaştırmıyorsa, o zaman neden aynı koridoru Nahçıvan’a giden Azerilere tam olarak verilemez?
Neden? Çünkü merhamet cezalandırılabilir.
Azerbaycan savaşı kazandıktan sonra iki yıldır Ermenistan’ı müzakere masasına oturtmaya ve sınırlarla ilgili bir anlaşma imzalamaya çalışıyor. Fakat bütün bu zaman boyunca Ermeni tarafı bundan kaçınıyor. Talepler ve uzlaşmalar sona erdi, Ermenistan sınırı tanımıyor mu? Harika, öyleyse yoklar. Ve eğer sınır yoksa, Ermenistan’ın nerede başladığı ve nerede biteceğine biz karar vereceğiz. Komşuyla sınırı tanımayan saçma bir ülke, sınırlarının (tanımadığı) komşusu tarafından çiğnendiğine dair dünyaya sızıyor. Yoksa sınırlar nelerdir? Dahası, sınırın tartışmalı kısımlarında sınır dışı edilmeden bir intikam askeri üsleri ağı ve güçlendirme ağı artmaktadır.
Artık yoklar, yenildiler.
Azerbaycan artık her şeyi affederek ve unutarak geçmişin hatalarını yapmayacaktır. Bundan böyle sadece böyle. İntikam almak için başını mı kaldırdın? Azerbaycan ordusu yükseklikleri işgal ediyor ve ülkemiz için tehdit oluşturan «insan olmayan toprakların» derinliklerine doğru ilerleyerek üsler ve tahkimat ağını çökertiyor. Ermenistan sınırı tanımadığı sürece, sadece insanları ve silahları değil, aynı zamanda kendi saydığı diğer pek çok şeyi de kaybedecektir.
Ermenistan, diz çöküp tüm dünyaya sizin için yarattığınız sorunlarınızı çözmek için yalvarmaktan ne kadar hoşnut değil? Peki, size yardım eden biri ne oldu? Macron endişeli mi? Fransa BM Güvenlik Konseyi’ni topladı mı? Komik, BM kararlarına tükürmediniz mi?
Şimdi tükürüyoruz.
Karabağ’ın konusu kapandı, herkes bunu anlıyor, ama Zangezur meselesi açıldı!
Amirullah MEMMEDOV
Fizik-Matematik Bilimleri Doktoru, Profesör
