Abdurehim Heyit

Uygurca

Kutluk kanlar tamgan yerler köçüp ketmeydu

Kutluk tendin akkan terler kurup ketmeydu

Til deşnamdin toygan erler çöçüp ketmeydu

Ghuva şamdin çikkan nurlar yorup ketmeydu

Tuzak bilen yaş bulbullar ölüp ketmeydu

Aldam bilen sap köngüller külüp ketmeydu

Üzüş bilen gunçe güller solup ketmeydu

Desseş bilen bu bag çöller bolup ketmeydu

Zulum kamça salgan izlar yütüp ketmeydu

Aldamçiga bizning eller pütüp ketmeydu

Chogundekni emdi güller kütüp ketmeydu

ilim-oygan tehi gizle otup ketmeydu

Kutlu (Yüce ) kanlar damlayan (dökülen) yerler göçüp gitmez

Kutlu (Yüce) tenden (vücuttan) akan terler kurumaz

Azardan (dert, sıkıntıdan) doyan (fazla çeken) erkeler hiç şaşırmaz

Mum ışığının saçtığı nurlardan aydınlık olmaz

Tuzakdan (pusudan) genç bülbüller (gençler) ölmez

Aldatmayla (kandırmayla) saf gönüller gülmez

Yolunan (koparılan) gonca güller (çiçekler) solup gitmez

Ayaklarla basılarak bağlar çöl olmaz

Zulüm ve kamçı izleri hiç kaybolmaz

Yalancıya bizim halkımız aldanmaz

Artık çiçekler kimsecikten yardım beklemez,

Milletim uyan, bu acılar kolay kolay geçmez.