Seçimlerden yıllar önce birbirinden farklı görüşlere sahip 6 siyasi parti ülke sorunlarına çözüm üretmek amacıyla bir araya geldi. Çok sıkı bir çalışmayla ortak bir mutabakatta anlaşarak imza altına aldılar. 

Hata idi ama geç de olsa ortak cumhurbaşkanı adaylarını belirlediler. Ciddi emek ve mesai harcayarak; kısıtlı yayın organlarına sahip olsalar da kamuoyuna duyurmaya çalıştılar.

Buraya kadar her şey iyi gidiyordu ta ki Sn. Akşener bir öfkeyle masayı terk edip tekrar masaya dönünceye kadar.

Bundan Sonra Bakın Neler Oldu:

*Vatandaşın ekonomik sorunlarına ağılık verileceği yerde 20 yıldır deviremedikleri Sn. Erdoğan’a yüklenerek puan alacaklarını sandılar. 

*Seçimlere Bir hafta kala Sn. Ümit Özdağ ve Sn. Sinan Oğan girişimi ve beklentisi toplumda bir karşılık bulmadığı gibi keskin tepkilere neden oldu.

*Yapılan mitinglerdeki “13 Cumhurbaşkanımız Kemal Kılıçdaroğlu.” Anonsu doğmadık çocuğa don biçer gibi; toplum nezdinde görgüsüzlük ve küstahlık olarak algılandı. 

*Aday belirlemede öncelik sıralaması adil ve hakkaniyet taşımadığı için parti içi küskünlüklere neden oldu. Hiç hak etmeyen partilerin adayları garanti seçilecek yerlere paraşütle indirildi. Kazananları da bunlar oldu.

Sonuç olarak şöhreti kaldıramayan sanatçılar gibi; Millet İttifakı’nın tüm liderleri büyük bir hayal kırıklığına uğrayıp karizmalarını fena çizdirdiler. 

Şayet içlerinde vatan sevgisi varsa başta parti liderleri ve saz arkadaşları değişsin; aksi halde bu toplum gelecek seçimde bu kez fena değiştirecek.

Sevgi ve Saygılarımla