Yelpâzeler çark vurdu yâ Hak deyip
Bin katlı karanlık hırka çıkardı
Başka giydi, döndü, başka çıkardı
Mırıldandı hadi gayrı yak deyip
Aşkı öğrenmeye diz çöktü gökler
En güzel renkleri başa çıkardı
İsmi yağmur kondu, yaş döktü gökler
Nasibim bu çöl mü? Ne kurak deyip
Artık susmalıyım dur yasak deyip

Atlar hazırlansın bayrak çekilsin
Cihad-ı ekbere sefer var nefsim
Okunur ki “Her can kendini bilsin”
O Ümmü’l-Kitab’da neler var nefsim

Bu yol ki kolay değil
Ârif ol kendini bil

İlimsiz aşk olmaz aşksız ilim hor
Virdim şuursuzsa dilimde bir kor
Kitap kitap içre o mânâ ki zor
Derler ki çözende hüner var nefsim

Taşraya verme meyil
Ârif ol kendini bil

Okunsun ki “ikra”, “bişnev” duyulsun
Kendini bilenler Rabbini bulsun
İçen bulunmazsa ne sunarsan sun
Cehâlet mülkünde heder var nefsim

Gel gönlün üzre eğil
Ârif ol kendini bil

Ne Aristo duymuş ne Sokrat bilir
Ne zanaat, ilim ne san’at bilir
Dili âyetlenen işârât bilir
Elinde bir nurdan fener var nefsim

Laf meydanından çekil
Ârif ol kendini bil

Ey nefsim “Bismihi…” diye başlasam
Allah Allah deyip şeytan taşlasam
Kitaptan gönüle elimde âsam
Derler ki sonunda cevher var nefsim

Özünü söylesin dil
Ârif ol kendini bil

A.Yılmaz Soyyer