Ey bülbül‐i şeydâ yine efgâne mi geldin

Azm‐i gül edüp zârıyla giryâne mi geldin

Pervâne gibi âteşe dâim cân atarsın

Evvelde bu ‘aşk oduna sen yâne mi geldin

Yağmur gibi yağarsa belâ sen bâş açarsın

Cân vermeğe dost yoluna kurbâne mi geldin

Her şey çalışır bir sıfâtı eyleye ma’mûr

Sen cümle sıfat ilini vîrâne mi geldin

Vech‐i ehadiyyet ki şu eşyâda görünmüş

Bu kesretde ancak anı seyrâne mi geldin

Bir kimse senin olmadı hiç râzına mahrem

Bilmem bu cihân için yekdâne mi geldin

Bu hasta Niyâzî’ye şifâ remzin edersin

Derde düşenin derdine dermâne mi geldin