Bu Vücûd İklîmine Bir Cân Gelir Bir Cân Gider

Bu vücûd iklîmine bir cân gelir bir cân gider

Gâhî cânân cân olur gâh cân bî-cânân gider

Emr-i nefse râm olup dâim mücâhid olmayan

Hâib u hâsir kalır nâdân gelir nâdân gider

Her hevâ mahvolmadan etmez tecellî fakr-ı kül

Giymeyen takvâ donun şâh olsa da hırmân gider

Bilmeyen asl-ı vücûdu bulmayan Mevlâsını

Sûretâ insân gelir de sîretâ hayvân gider

Cümle eşyâyı bizâtillâh kâim görmeyen

Görmez ol râhat yüzü nâlân gelir nâlân gider

“Men aref” sırrın duyup Mevlâsına varın veren

Hâdim-i insân olan insân gelir insân gider

Varlığındır mâni-i tevfîk olan etme cedel

Bu misâfir-hânede handân olan giryân gider

Nûr-ı tevhîdi karartır şehvet ü hırs u gazab

Hubb-i dünyâya dalan üryân gelir üryân gider

Dergeh-i pîr-i, Cenâb-ı Hazret-i Belhî’ye kim

Sıdk ile dil bağlasa ol kul gelir sultân gider

Nefsile kâim olup kim secde etmez âdeme

Ey Kemâlî bil anı şeytân gelir şeytân gider