Osman Olcay YAZICI - Kırmızılar

Osman Olcay YAZICI

Şair, Yazar ve Gazeteci.

Gazeteci yazar Osman Olcay Yazıcı 1953 Trabzon Sürmene doğumluydu. Osman Olcay Yazıcı, 1953’te Trabzon’un Sürmene ilçesine bağlı Küçükdere Nahiyesinin Yukarıovalı köyünde, Molla Temel’in oğlu Ahmet ile Ali Efendi’nin kızı Ayşe’nin son çocuğu olarak dünyaya geldi. İlkokulu Aşağıovalı köyünde, ortaokulu Zeytinburnu’nda, liseyi Zonguldak Fener Lisesinde, yüksekokulu İstanbul’da okudu.

Başta Hisar, Töre, Öncüler, Türk Edebiyatı, Boğaziçi, Pınar, Meşale, Dolunay, Ufuk Çizgisi, Millî Kültür, İnsan ve Kâinat, Cemre, Güneysu, Çağrışım, Tepe Edebiyat, Kırağı, Kültür Dünyası, Tarih ve Düşünce, İslâmî Edebiyat, Bizim Külliye, Çerçeve, Seyir, Ufuk Ötesi, Kubbealtı Akademi Mecmuası ve Biyografi Analiz olmak üzere, birçok dergide şiir, hikâye, deneme ve kültür/fikir yazıları yayınlandı.

Türk Edebiyatı Vakfı’nın yayınladığı Türk Edebiyatı Dergisi’nin Yazı İşleri Müdürlüğünü(1983-84), İhlas Holding’in dergiler grubundan, bilim ve teknoloji dergisi İnsan ve Kâinat’ ın editörlüğünü (1988-94) yaptı. 1984’te gazeteciliğe başlayan şair ve yazar Olcay Yazıcı, 12 yıl çalıştığı Türkiye Gazetesi’nde dizi, mülâkat ve köşe yazarlığı; kültür-sanat sayfası yöneticiliği, bölüm şefliği ile yazı işleri ve Avrupa baskıları servisinde redaktörlük görevlerinde bulundu (1984-1997).

16-20 Eylül 1991 tarihinde İstanbul’da yapılan 12. Dünya Şairleri Kongresi ve Yunus Emre’ye Saygı Kurultayı’na (X11. World Congress Of Poets, In Homage To Yunus Emre) “Derviş” isimli şiiri ve “Yunus Emre’nin Rüzgârıyla” konulu tebliği ile katıldı. Dönemin Kültür Bakanı Gökhan Maraş tarafından “Teşekkür Belgesi”yle taltif edildi. 1997’de Türkiye Gazetesi’nden ayrılarak, edebiyat çevrelerince “Bütün zamanların en iyisi” diye değerlendirilen Kültür Dünyası Dergisi’nin Genel Yayın Yönetmenliği’ni yaptı (1997-98, 16 sayı) 1999’da Kültür eski Bakanı Namık Kemal Zeybek’in sahipliğini ve başyazarlığını yürüttüğü Ayyıldız Gazetesi’nin Kültür Sanat ve Düşünce sayfasını yönetti.

OY2

Müstâkil Sanayici ve İşadamları Derneği’nin, Araştırma Yayın Komisyonu Koordinatörlüğü ile Süreli Yayınlar Editörlüğünü yürüttü (2000-2001.) 17 Mayıs 2003 tarihinde, TYB’nin Kahramanmaraş’ta düzenlediği sempozyumda, “Bahaettin Karakoç’un Şiir Serüveni” konulu bir tebliğ sundu. İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin fetih yıldönümü münasebetiyle, 1 Haziran 2003’te Gülhane Parkında düzenlediği, “550. Yılda İstanbul Edebiyat Buluşması” programına katıldı ve “Şiiri Yazılamayan Şehir” isimli şiiriyle, 550 Şair ve Yazar kitabında yer aldı.

Uluslararası Teknolojik Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Vakfı (UTESAV) Genel Müdürü olarak görev yapıyordu. İLESAM (İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği), Türkiye Gazeteciler Cemiyeti ve Türkiye Yazarlar Birliği ile Edebiyat Sanat ve Kültür Araştırmaları Derneği (ESKADER) üyesi olan şair ve yazar Olcay Yazıcı’nın, Arif Nâzım, Mustafa Yıldızdoğan ve Ahmet Yılmaz tarafından bestelenmiş şiirleri de vardı.

Olcay Yazıcı MÜSİAD’ta uzun yıllar birim yöneticiliği yaptıktan sonra İstanbul 2010 Edebiyat Kurulu’nda editör olarak bulunuyordu.

OY3

Düşünce derinliği ve estetik yoğunluğuyla,“geleneğe bağlı çağdaş Türk şiirinin önemli isimleri” arasında yer alan Olcay Yazıcı’nın yayınlanmış eserleri ise şöyle:

“Çocuklar Vatanında Büyüsün”(Hikâyeler, Türk Edebiyatı Vakfı yayını 1985)/”Papatyalar Üşümesin”( Hikâyeler, Kültür Bakanlığı yayını, 1990)/”Erguvan Uğultusu”(Şiirler, Boğaziçi yayınları 1991)/”Tartışmayı Tartışmak”(Deneme-Kültür yazıları, Ötüken Neşriyat 1992)/”Hüzün Yazıları”(Özgün metin, Boğaziçi yayınları 1993)/”Eylül’ün Kırdığı Gül”(Şiirler, Ötüken Neşriyat 1994)/”Kitapsız Toplum”(Deneme-Kültür yazıları, Ötüken Neşriyat 1994.),“Büyük Gün/Bir Kıyâmet Alâmeti Olarak Hazreti İsâ’nın Dönüşü”(Araştırma, Marifet Yayınları 2001.),“Eğitim ve Kültür Trajedimiz/Kendimiz Olmaktan Nasıl Çıktık”(Kültür-analiz, Marifet Yayınları 2001.)/”Nemrut Ateşi” (Fikir, Türk Edebiyatı yayınları, 2004),/”Yaralı Küheylân” (Deneme-Hikâye, Türk Edebiyatı Vakfı yayını, 2004)

Osman Olcay Yazıcı 12 Eylül 2010 tarihinde vefat etti.

Mezarı Zeytinburnu-Topkapı Mezarlığındadır.

Yukarıdaki metin (Sanatalemi.net)

http://www.haber7.com/kultur/haber/603251-unlu-edebiyatci-olcay-yazici-vefat-etti

sayfasından alınmıştır.

Eserleri

• Eylül’ün Kırdığı Gül

• Çocuklar Vatanında Büyüsün

• Erguvan Uğultusu

• Papatyalar Üşümesin

• Tartışmayı Tartışmak

• Hüzün Yazıları

• Nemrut Ateşi

• Kitapsız Toplum

• Yaralı Küheylân

• Büyük Gün-Bir Kıyâmet Alâmeti Olarak Hazreti İsâ’nın Dönüşü

• Eğitim ve Kültür Trajedimiz-Kendimiz Olmaktan Nasıl Çıktık

• Suyun İki Yakası Selanik (İTO)

Bilgi Alınabilecek Kaynaklar

• Işık, İhsan: Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2009)

• Sevim, Nidayi: Sonsuza Akan Irmak Olcay Yazıcı, Yer Gök Medeniyet, Akıl Fikir Yay. İst. (2014)

• Tekin , Arslan: Edebiyatımızda İsimler ve Terimler, Bilgeoğuz, İst. (2010)

• Yardım, Mehmet Nuri: Türk Şiiri’nden Portreler (2001),

Şiirlerinden Örnekler

Arınış

Şehir sahrasında süreğen sıcak

Kanatır sabrımı keskin bir bıçak

Ne bilir melâli, süfli-uygarlık
Bu bir gönül işi, ince duyarlık

Arşı saran çığlık, sûr’u andırır

Bir damla, deryayı dalgalandırır

Kurşunlanmış gibi sancılanır cân

Bu bir iç kırılış, bu bir iç buhran

Herşey, su üstüne yazılan yazı

Hüzün ruhumuzun gizli niyazı

Âteş ırmağıdır nefsin yunağı

Boşalır ansızın his sağanağı

Yakar düşünceni âfet bir edâ

Gelir hayâline girer süveyda

Ekin neden özler bunca yağmuru

Gözyaşında arınış var dupduru

Uyanır kalbinde buruk bir anı

Dirilir/depreşir efkâr zamanı

Hasret bir ceylândır, ürker ve kaçar

İnsan hep gurbetten gurbete göçer

Vedâ limanına gemi yanaşır

Herkes tufanını içinde taşır

Bağlanırız, tul-i emel güderiz

Sonra bir gök-ata biner gideriz

Ömür kısa, hikâyemiz uzundur

Cümle âlem bu zindanda mahzundur.

Erdem Emekçileri

Bulutlara yükselip, göğe taşarak geldik

Ak süt köpükleriyle kanı aşarak geldik

En soylu kavga için pusatlanmış çeriyiz

Bizi yorumlayamaz, bu çağdan içeriyiz

Gülsuyu sentezinde yok edilmiş kinimiz

Sevgi doğurganıdır gök-muştu ekinimiz

Işıktan kentler kurduk, nur yüzlü bekçileri

Grev nedir bilmezler erdem emekçileri

Bir gel çağrısı ile açılır şölenimiz

Dirilişi onaylar vurulup ölenimiz..

Eylül’ün Kırdığı Gül

Yiğit, körpe ölüler; ağıtsız geçti çölü

Destanlık öykümüzü güne anlat kırgülü!

Kılıçlar kılıçlarla öpüşerek bilendi

Aşkların taşrasında bir umut türkülendi

Bizdik ateş hattında yenilmeyen ergenlik

Kanın aydınlığında şafağa düşen tetik!

Metropol üstümüze yürürken ordu ordu

Biz değil, asıl bizden şehirler korkuyordu..

Bir anafor içinde kurşunlarla doğanlar

Beyazıt meydanında üşüyen sloganlar

Kimdi bize gösteren bu karanlık sokağı?

Atıldık dolu-dizgin fikrimizde bukağı!

Kuşkulu kuşluklarda buz tutmuş nilüferler

Şimdi yol ayrımında küskün, yorgun neferler

Sitemkâr satırlara sindirilmiş öfkemiz

Eylülün kırdığı gül, yeni eşkine remiz..

Yiğit, körpe ölüler, ağıtsız geçti çölü

Destanlık öykümüzü güne anlat kırgülü!

Sûfîler Sûfîsi

Kelâm tarif edemez bu mücerret âyini

Yeşil kubbe altında sonsuzluk şehrâyini

Ruhumun semâsında ney şöleni bir dönüş

Uyanıyor içimde Selçuklu’dan kalma düş

Revaklar, soylu vavlar, çağa resmeder bizi

Töremize icazet verir Şems-i Tebrizî

Bir buhurdan içinde tütsülenen bileşik

Merhamet dilediğim, sığındığım son-eşik

Âşkın kutlu âteşi düştü cân ummanıma

Ey sûfîler sûfîsi, al beni de yanına

Kaynar kaynar azalır, yoklaşır, uçar suyum

Bu kuyular şehrinin mustarip Yusuf’uyum!

Bildim ki yalan imiş, kıyl ü kâl imiş işim

Yüz sürdüm dergâhına, nazâr eyle dervişim

Seninle şereflendi, bütün şark, diyar-i rum

Bir çerağ yak kalbimde, aydınlansın uçurum

Hayat ne kadar ölü, ölüm ne kadar diri
Dönüş, ilâhî dönüş, Şeb-i arus tekbiri

Kelâm tarif edemez bu mücerret âyini
Yeşil kubbe altında sonsuzluk şehrâyini.

Mağlupların Destanı

Ay yüzlü bebeklerden sızıveren bu kan ne?

Niye gül üretmezler, silah yaparlar anne?

Yakıyor yüreğimi zâlim Nemrut ateşi

Karanlıklar kralı, gölgeliyor güneşi

Sevinçler uç verirdi içimizde her Nisan

Dünyayı neden böyle cehennem eder insan?

Hani sevgi ve barış, hani hürriyet vardı

Hani eşkiya yanke, hümanistti, uygardı?

Kızgın kum fırtınası: Ebrehe ve Ebâbîl

Moğol’a, Hülâgu’ya rahmet okutan sefil

Mahzun belde Ümmül Kasr; elemli, yıkık Basra

Ey A’zam, ey Cüneydî, lânet olsun bu asra!

Dâru’s selâm esrarı yansılanır sahrada

Bağdat bir şehir değil, Şark’ın kalbi orada

Cân ne ki, cânân ne ki, cihândan geçer âşık

Doğar mutlak yeniden Muhammedî bir ışık

Geylânî dergâhında özümsenen âlî-nûr

Özlenen emin diyâr, elbet bir gün bulunur

Dicle’nin acıları, Sümeyye lâlesidir

Ağıt değil bu şiir, zâfer meşâlesidir!

Istıraplı hasret var, ruhu ezen kederde

Zorbaları ürküten, o sultan-devlet nerde?

Ölüm başlangıçtır der, erdemliler, erenler

Bu hikmetten habersiz, evrene yön verenler!

Kutlu gök ekin gibi, dirilecek bedenim

Tetiği sen çeksen de, bil ki kazanan benim!

Uyan İbrâhimoğlu, kimyanı iyi tanı

Direniş türküsü bu, mağlupların destanı!