9. Hikmet

Ey dostlar hasb-i halimi söyleyeyim
Ne sebepten Hakk’tan korkup kabre girdim
Gerçek dertliye bu sözümü bildireyim
O sebepten Hakk’tan korkup kabre girdim

Kabir içinde gece-gündüz ibadet eyledim
Nafile namaz kılıp adet eyledim
Her ne cefa gelse ona dayandım
O sebepten Hakk’tan korkup kabre girdim

Kabir içinde Mustafa’yı hazır gördüm
Selam verip edep ile şaşırıp kaldım
Asi-cafi ümmetlerinin halini sordum
O sebepten Hakk’tan korkup kabre girdim

Kabre girmek Rasulullah sünnetleri
İbadet eylemek Hakk Rasulû’nün adetleri
Gariplere rahmet eylemek şefkatleri
O sebepten Hakk’tan korkup kabre girdim

Ümmet olsan gece-gündüz dinmeden ağla
Bağrın pişip ciğerini deşip yürek dağla
Ecel gelse mertler gibi belini bağla
O sebepten Hakk’tan korkup kabre girdim

Bir gün senin ömrünün yaprağı sararınca
Ecel gelmeden tevbe eyle ey cahil
Meğer sana rahmet eyleye Azim Yezdan
O sebepten Hakk’tan korkup kabre girdim

Gerçek dertlinin işidir söz ve icraat
Gözyaşıdır Hakk karşısında niyaz armağanı
Gece-gündüz dinmeden oruç, namaz kıl
O sebepten Hakk’tan korkup kabre girdim

Ey evlad ümmetlerin derdi örter
Yanlış, noksan günahları dağdan artar
Dini bırakıp dünya malını kendine çeker
O sebepten Hakk’tan korkup kabre girdim

Kul Hoca Ahmed tekbir deyip sohbete başla
Hay u heves, ben-benliği uzağa gönder
Seherlerde dört dövünüp dinmeden çalış
O sebepten Hakk’tan korkup kabre girdim.