İnsanda bir sevmek arzusu var. Bu belki de bir başka âlemde var olmak arzusundan doğan bir haldir bu. Sevmeyi ve sevilmeyi istemek insanın ta derinlerden getirdiği bir ihtiyaç olsa gerek. Çünkü insan sevgi ve ilgiyle büyüyor. Evreni ve kendi öz varlığımızı anlamak da buradan geçiyor.

Sevgiyle çoğalan, derinleşen, zenginleşen bir iç âlemimiz var. Severek dengeyi ve huzuru buluyor insanlık. Sevgi olmasaydı yaşamanın ve var olmanın da bir önemi ve gereği kalmazdı. Bu yüzden dâimâ sevecek bir şeyler ararız. Bunu da genelde bir şeylere ilgi duyarak halletmeye çalışırız. Hâlbuki ilgiler gelip geçicidir. Sevgi ise en azından tesirleri itibariyle kalıcı bir şey olmak zorundadır.

Çoğu insan ilgi duyduğu şeyleri sevdiğini zannediyor. Heves ve istek kaybolduğunda sevginin de ortadan kalktığını düşünüyor. Hâlbuki sevgi kolay kolay kaybolmaz. Yok olan bir şey sevgiyle ilgili değildir. Sevgi var oluşla ilgilidir. Sevgi, insanı yükselten bir özelliğe sahiptir. Onu mesela bir annenin evladına duyduğu o derin bağda buluruz en çok. İlk günden sonsuza kadar sürecek bir sevgi selidir bu. Çocuğun dünyasını anlamlı kılan bir derinliğe sahiptir. Bu yüzden etkilerinin kaybolması neredeyse imkansızdır. Bununla beraber bir zamanlar sevdiğimizi zannedip sonrasında hayatımızdan çıkardığımız kimselere duyduğumuz ilgi bunun karşısında çok sönük kalıyor.

Çoğu zaman bir başka yere naklettiğimizde geride kalanları anmayız bile. Bence insanın sevgi dediği şey bu zamanda ilgilenmek, aramak ve tutunmak şeklinde ifade edilebilir. Bunu da ilgilerimiz kaybolduğunda ve çıkarlar çatıştığında insanlar arasındaki münasebetlerin yıkıcı bir hâle gelmesinden anlarız. Hâlbuki sevgi sevileni feda etmek söyle dursun, onu var edip güzelleştirmenin bir yolunu bulmak demektir.

İnsan yaratılıştan gelen bir özellikle sevgiyi arıyor. Bu, içimizdeki sevmek arzusundan ileri geliyor. Yalnız bunu çoğu kişinin ilgi ve arayışla karıştırdığını, insanlar ve eşya ile kurduğumuz ilişkilerde daldan dala atlamamızdan anlayabiliriz.

Sevgi gösteriş istemez, ilgi bunu ister. Sevgi insanın var oluşunu besler, ilgi ise zamana ve mekâna kısa bir süreliğine uyum göstermek demektir. Sevgi kolay kolay yok olmaz; ilgilerimiz ise çok kırılgan ve değişkendir. Bence bu ikisi arasındaki ayrımı görebilmek gerekir.