Şems-i rûhun her zerrede pınhân idersin dostum
Uşşâkı her bir lahzada giryân idersin dostum

Gâhi celâlinle anâ girye vû zâri kıldırub
Gâhi cemâlinle ânı hahndân idersin dostum

Hûbân yüzünde her nefes hüsnün hüveydâ eyleyûb
Uşşak gözüyle ol yüzü seyrân idersin dostum

Aşkın şarâbın içirûb meyhâne-i gayb da ana
Sermet-ü medhûş eyleyûb hayrân idersin dostum

Kalbi tüfengine Fenâyî’nin koyup bârût-ı aşk
Ateş-i şevkinle ânı sûzân idersin dostum

Nedir bu katrelerde bahr-i umman olduğun cânâ
Nedir bu zerrelerde şems-i tâbân olduğun cânâ

Çû sensin zâhir-û bâtın hakikât de olan mevcûd
Nedir bu nakş-ı gûnâ-günda pinkân olduğun cânâ

Demişsin görmedi kimse beni bu âlem içinde
Nedir yâ bunca yüzden yine seyrân olduğun cânâ

Esiri derd-i mihnet eyledim dirsin ebed çünkim
Nedir yine gönül derdine dermân olduğun cânâ

Mekânlardan münezzehtir senin zât-ı şerifin çün
Nedir bu kâlb-i vîrânemde mihmân olduğun cânâ

Seni dersin Sezayı nâr-ı hicr ile idem süzân
Nedir yine benimle bende her ân olduğun cânâ

Şâh-râh-ı âlem-i ıtlâka girdim Sıdk ile
Kutb-ı âlem şeyh-i Lâ’li Giilşenîdir rehberim

Himmetiyle menzili maksûda erdim sıdk ile
Kutb-ı âlem şeyh-i â’lî Gülşenîdir rehberim

Feyz eriştirdi kemâl-i neş’e-i insanla
Cân ile menzillerin gösterdi çetgm-i canla

Âşinâ etdi beni ol âlemi irfan ile
Kutb-ı âlem şeyh-İ lâ’lî Gülşenîdir rehberim

Cezbesiyle gönlümün mülkünü teshir eyledi
Himmetiyle bu harâb âbâdı tâ’mir eyledi

Bir nefesle zulmetim tebdil-û tenvir eyledi
Kutb-ı âlem şeyh-i Lâlî Gülşenidir rehberim

Mülki tende pâdişâh etdi beni ol zü’l-himem
Bende; bir sır sakladı bigâneye ammâ

Feyzi Hakk’a essalâ etdim bugün gelsin ümem
Kutb-ı âlem şeyh-i Lâ’lî düşenidir rehbe

Bu Sezâyî’deh beyâna geldi nutk-ı gülşeni  
Söyleyen odur dilinden perde etmiştir ben

İkilik vehmin aradan sürmeyen bilmez beni
Kutb-ı âlem şeyh-î lâ’lî Gülşenîdir rehberim