Saplandık yıllardır bir bataklığa, 

Mânâ yok, fikir yok, çile yok, hâl yok. 

Derinlikten kaçtık, sığındık sığa, 

Sanat yok, ahenk yok, erkan yok, yol yok. 

Tarih sahnesine çıkalı beri, 

Etkileye geldik tüm kültürleri, 

Taklide terk ettik nice değeri, 

Vezin yok, duygu yok, mızrap yok, tel yok. 

Yılkı atı gibi başıboş şiir, 

Gür akmıyor artık o kutlu nehir, 

Kayıp, mısralarda esrarlı sihir, 

Aruz yok, hece yok, vezin yok, dil yok. 

Terk edeli beri gazelhanımız, 

Baykuşlarla doldu dört bir yanımız, 

Harâbeye döndü gülistânımız, 

Lale yok, sümbül yok, gonca yok, gül yok. 

Bölünmüyor sanat için uykular, 

Yâr saçından öte gitmez kaygılar, 

Arsızlığa pirim verir duygular, 

Ayıp yok, gizli yok, peçe yok, tül yok. 

Kıraç tepelere dönüştü dağlar, 

Nehirler, dereler hüzünle çağlar, 

Günübirlik oldu aşklar, sevdalar, 

Kerem yok, Mecnun yok, Leylâ yok, çöl yok. 

Koptu bağlarımız birer birer hep, 

Gönüller kesildi bir kuru sitep, 

Sağır’ım ne oldu bunlara sebep, 

Selam yok, hatır yok, vefa yok, kâl yok.

İbrahim SAĞIR