“Sivas katliâmı, Alevîlere karşı yüzlerce yıldır yapılan ayrımcılığın sonucudur. Türkiye’de basit birkaç manipülasyonla Alevîlere karşı kitleleri harekete geçirmek kolaydır. 60’lı yıllarda Muğla Ortaca, 70’li yıllarda Maraş, Çorum olaylarının devâmıdır. Maâlesef, hem Türkiye Cumhûriyeti, hem Türk millîyetçisi olduğunu iddiâ edenler, bu konuda sınıfta kalmıştır. Ortaca’da Alevî Türkmen kadınlar tecâvüze uğrayıp, erkekler öldürülürken de, diğer olaylarda da devlet, aman yayılmasın, üzeri kapansın derken, millîyetçiyiz diyenler görmezden geldi. Meselâ Tel Âfer’de IŞİD, Şiî / Alevî Türkmenleri katlederken, devletimiz önemsemedi. Cumhûrbaşkanı Turgut Özal, Sovyet Kızılordusunun Âzerbaycan’da yaptığı 24 Ocak katliâmında da “Onlar Şiî” derken, devletin bilinçaltını ortaya koymuştu. Sözün özü Alevîlere yönelik bakışı anlamadan Sivas katliâmı anlaşılamaz. Hele “şu kişi tahrik etti” gibi katliâmı meşrûlaştıran sözlerle aslâ… 

Sivas katliâmının olduğu gün doğanlar, bugün 30 yaşında… Çok sayıda insan, Pîr Sultân Abdal’ı anmak için Pîr Sultân’ın memleketi Sivas’ta bir araya geldi. Ancak hemen Sivas belediyesi (bugünlerde birilerinin çok sevdiği Temel Karamollaoğlu başta olmak üzere) ve Sivas’ın bâzı yerel gazete, dergi ve dernekleri, etkinliği yaptırmayacaklarını, izin vermeyeceklerini söylemeye başladılar. Neden? Çünkü bu, Müslümânları tahrîk etmekmiş… Ne de kolay tahrîk olunuyor? Azîz Nesin gelir, tahrîk olunur; Pîr Sultân etkinliği yapılır, tahrîk olunur; kadın özgürlüğünden söz edilir; tahrîk olunur; kadının saçı görünür; tahrîk olunur; bir karikatür çizilir ya da kitâb yazılır; tahrîk olunur. Ama onlarca çocuğa tarîkat yurtlarında, vakıf yurtlarında tecâvüz edilir; onlarca kız çocuğu Süleymâncıların yurdunda yanarak ölür; dünyânın dört bir yanında Müslümânlar ya da Batılılar, Ruslar, Çinliler, şunlar, bunlar, Müslümânları öldürür, kimse tahrîk olmaz… 

Sivas’ta tam 30 yıl evvel, 35 kişi, fikirlerinden dolayı yakıldı. Bu esnâda atılan sloganları unutmuyorum. “Cehennem ateşinde yanın”, “Cumhûriyeti burada kurduk, burada yıkacağız”, “Kanımız aksa da, zafer İslâm’ın”, “İşte bu, kâfirlerin yandığı cehennem ateşidir”. Bu arada Sivas katliâmı, çok kısa sürmedi. Sa’âtler süren ve devletin engel olabilecek fırsatı varken, engel olmadığı bir olaydı. Az sayıda polis, az sayıda asker. Ama gözü dönmüş, iğrenç bir kalabalık. 

Katliâmdan geriye ise türküler, denemeler, öyküler, romanlar kaldı. Ama nedense, hâlâ tahrîk denebiliyor… Tahrîk… Bu sözcük, öylesine iğrençleşebiliyor ki… Yâni asıl suçlu ölenler ve bunu hak ettiler, demek. Tahrîk… İğrençlik. Sivas, Çorum, Maraş ve bu topraklarda daha niceleri… IŞİD, El Nusrâ, Tâlibân ve daha niceleri… Haçlı Seferleri, Avrupa Mezheb Savaşları, Balkan Savaşları ve daha niceleri…

Dolayısıyla öyle ya da böyle dünyâ, ancak laik hukûk-seküler toplum ikilemesiyle daha güzel, daha medenî bir toplum hâline gelebilir. Laik hukûk ve seküler toplumu merkezine almayan her düşünce ve bakışı reddediyorum.”