Suzan Çataloluk
-Hakimlik savcılık yaptı.
-Öğretim Üyesi olarak çalıştı.
-Başbakanlık Hukuk Müşavirliğinde bulundu.
-1975 de Ordinaryüs Prof. Dr. Süheyl Ünver ile tanıştı, minyatür eğitimi aldı.
-Tezhip ve minyatür sanatçısı.
-Yazar.
-Emre Serisi, Sevgi Narı ve Hüzün Gezegeni isimleriyle yayımladığı eserleri Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından çizgi filmyapıldı ve başta TRT olmak üzere farklı kanallarda Orta Asya Cumhuriyetleri, Almanya, Bosna gibi ülkelerde yayınlandı.
-İngilizce, Fransızca bilir, Farsça çalışır.
-Gelenekli Sanatlarda “Türkiye’nin Ustaları” arasında.
-30 Devlet Projesinde yer aldı.
-Kişisel sergiler açtı, karma sergilerde yer aldı.
-Hukuk Fakültesini bitirdikten sonra Gazi Eğitim ve Bursa Uludağ Üniversitesi Güzel Sanatlar Bölümünden de mezun oldu.
-Bir kitap projesinde dünya birinciler birincisi oldu.
-Elazığ’ın ilk hanım savcısı.
-Keban’ın ilk hanım hakimi.
-Hekimhan’ın ilk hanım hakimi.
Bunları yazdım ama unuttuğum çok şey vardır. Ne yazsam eksik kalır. Bu bilgileri internetten de öğrenebilirsizin zaten.
Hekimhan da hakimlik yapıyor Suzan Çataloluk.
Bir gün kapı çalınıyor, uzun boylu bir ihtiyar giriyor içeri. Selam veriyor. Selamını aldıktan sonra soruyor “Buyurun, bir şey mi vardı?” diye. Bir şey yokmuş, sadece hakim beyi tanımak istemiş. Dağ köylerinden birinden imiş, şiirle de tanıtmış köyünü, kendisini Ali Dede.
Kibarca çayını içmiş gitmiş.
Suzan Çataloluk’un dedesi de şair, kendisi de. Bunu da arada söylemiş olayım.
Aradan epey zaman geçmiş, bu sefer davacı olarak gelmiş. Keşfe gitmişler, Ali Dede çok saygılı imiş. Dönüşte bir vatandaşın elindeki bohçadan nefis bir et kokusu gelmeye başlamış.
Hakim Suzan Çataloluk dava sonucunda Ali Dede’nin aleyhinde karar vermiş. Yargıtay da onaylamış.
Ali Dede yine gelmiş “Hakim Beyim biz bu davayı kaybetmişiz” diye. Ardından da ilave etmiş” Desene kuzu da boşa gitti.”
Meğer keşfe gittiklerinde kuzu pişirmiş Ali Dede.
Suzan Çatalouk göreve başlamaya giderken bir büyüğü nasihat etmiş “Kimsenin evine gitme, kimseyi evine alma, çok ciddi olmalısın, mesleğinle ilgili gelen insanlarla mesafeli ol…”
Suzan Abla zaten çok ciddi bir insan. Yine de Ali Dede’ye kibarca söylemiş “kuzuyu kime verdiysen ona sor akıbetini.”
…
Bizim toprak ve miras davalarımız hiç bitmez ya.
Yine bir gün iki komşu tarla sahibi dedeler kavga etmiş. Birbirlerine kürekle vurmuşlar. İki dede de şahit olarak gelmiş. Olmuş dört tane dede.
Önce birbirlerinden davacı olan dedeler konuşmuş, sonra şahit dedeler.
Şahitler birbirini doğru söylememekle suçlamaya başlamışlar, diğerleri de devreye girmiş, tam bir curcuna.
Suzan Hanım müdahale etmiş; “Dedeler dedeler! Burası mahkeme salonu, lütfen ciddi olun. Sırayla konuşun. Burayı kahvehaneye çevirdiniz. Oldu olacak birer de çay söyleyeyim de tam olsun.”
Dedenin biri söz almış; “Biz çay içmiyoruz.”
…
Suzan Çataloluk, Halide Nusret Zorlutuna’nın yanında bulunmuş, onun çevresindeki insanları tanımış, hasbihal etmiş. Arif Nihat Asya’dan şiir dinlemiş. Hatıralarını muhakkak yazmalı.
Bizim Adana’da Abdullah Ağabey var “Ne zaman uzun bir yolculuğa çıksam, bozkırları seyretsem, yalnız bir ağaç görsem Suzan Çataloluk Hanım’ın çizdiği bir desen vardı, yalnız bir ağaçtı, o gelir aklıma” demişti.
Suzan Abla, o ağacı çizip Abdullah Ağabey’e hediye edecek.
Ben de Suzan Abla’nın yaptığı her tabloyu, deseni seviyorum. Söyleyeyim de içimde kalmasın. 🙂
Suzan Çataloluk , Türk Göğü’nün ana direklerinden biri. Her yaptığı, yazdığı bin bir emekle, titizlikle meydana gelmiş eserler.
O bizim yüz akımız.
Allah sağlıklı, huzurlu uzun ömür versin de bizim gönlümüzü, göğümüzü renklendirmeye, ışıtmaya devam etsin inşallah.
