Türk ve modernleşme karşıtlığının kökeninde elbette etnik sebepler, kılıç artığı olma, yarası bulunma gibi sebepler olsa da ana sebep, millet ve tarih şuurundan yoksunluk ve geçen asrın 50’lerinden itibaren birtakım dış desteklerle de fonlanan İslam’ın ideolojileştirilmesi ve siyasallaştırılmasıdır.
Bazı İslamcılara göre “Modernleşme”, İslam’dan uzaklaşma ve bir inkâr projesidir; depremde yıkılan şey bu modernleşmedir; Cumhuriyet, ruh köklerimizi kurutmuştur; her şeyin suçu Cumhuriyet’in uygulamalarındadır.
İşte İslamcı hezeyanın bu ve benzeri saçmalıklarının sebebi, bir türlü bedevi hayatı ve köylülüğü aşıp medeniyetin ve devletin ne olduğunu anlayamamalarındandır. İçsel eziklik ve dünyayı, aklı, bilimi dışlayan yanlış din anlayışından dolayı bastırılmış bir psikolojiye sahip olmalarıdır. İslamcılık, züppeleşmiş Batılı tipolojisinin çağımızdaki bir başka temsilidir. Bunların onlardan farkı, sadece Batılı hayatı taklit etmek değil, aynı zamanda, Batı aklı diyerek aklı inkâr edip, dünyayı dışlayan Batılı fideizme, asr-ı saadetçi selefiliğe batmalarıdır.
Türk modernleşmesi, hatasıyla sevabıyla bir yeniden diriliş projesidir. Yeni bir ruhla yeniden İslamlaşma ve yeniden Türkleşme hamlesidir. Türkiye’nin şu anda, bütün eksikliklerine rağmen, son üç yüzyılın zirvesinde olmasının temel sebebi Türk modernleşmesidir. Bugünkü eksikliklerimizin, başımıza gelenlerin sebebi, modernleşme çabamız değil modernleşemememizdir. İslamcıların kafasındaki din algısının ortaçağlaşma olduğu milletçe görüldü. Bu yüzden bizim, bir an önce, dinle değil, din anlayışıyla hesaplaşmamız, aklı öncelememiz lazımdır. Eğer din anlayışıyla hesaplaşamazsak, yeni nesiller dinle hesaplaşmak durumunda kalacaktır.
